Serwis i naprawa rozruszników magnetycznych

Rozruszniki magnetyczne, jak sama nazwa wskazuje, zostały pomyślane jako urządzenie przełączające do uruchamiania silników elektrycznych. Dlatego liczba biegunów zasilania tych urządzeń jest prawie zawsze równa trzy - pod względem liczby faz sieci. Rozruszniki są często wyposażone w przekaźniki termiczne i obudowę z przyciskami „start” i „stop”.

Ale starter okazał się bardzo wygodną i funkcjonalną rzeczą. Szeroki zakres prądów znamionowych, niewielkie wymiary i możliwość autonomicznej instalacji poza dowolną rozdzielnicą lub rozdzielnicą sprawiły, że rozruszniki magnetyczne zaczęły być szeroko stosowane w życiu codziennym do włączenia do sieci różnych potężnych odbiorców energii, na przykład kotłów grzewczych.

Jak każde inne urządzenie elektryczne, również okresowo rozrusznik magnetyczny wymaga naprawy i konserwacji.

Jak rozmieszczony jest starter magnetyczny?

W ogólnym przypadku jest to co najmniej cewka z cienkiego drutu w izolacji lakierniczej, umieszczona w jednej plastikowej obudowie ze stykami. Styki, jak zwykle, są podzielone na ruchome, mechanicznie połączone z sprężynowym rdzeniem cewki i nieruchome, nieruchome umieszczone w górnej części obudowy.

Jednocześnie w przypadku rozruszników o prądzie znamionowym 20 amperów można wyraźnie odróżnić pary mocy styków w ilości trzech par od par styków pomocniczych obwodów sterujących zaprojektowanych dla słabych prądów. Liczba styków niskoprądowych jest prawie nieograniczona, zwłaszcza, że ​​dla wielu rozruszników można kupić dodatkowe skrzynki stykowe, które umożliwiają montaż bardzo skomplikowanych obwodów na rozrusznikach.

Taka konstrukcja zapewnia starterowi niezbyt wysoki stopień ochrony przed wpływami zewnętrznymi - na poziomie IP00-IP30. Jeśli potrzebujesz osiągnąć wyższy stopień ochrony, będziesz musiał użyć rozruszników w dodatkowej obudowie ochronnej, często wyposażonej w własne przyciski do uruchamiania, zatrzymywania i powrotu przekaźnika termicznego, jeśli taki istnieje.

Ryc. 1. Urządzenie startera magnetycznego PML:

1 - podstawa wykonana z żaroodpornego tworzywa sztucznego, 2 - stała część obwodu magnetycznego, 3 - ruchoma część obwodu magnetycznego, 4 - elektromagnetyczna cewka sterująca, 5 - zaciski stykowe, 6 - metalowa platforma (dla rozruszników o wartości znamionowej powyżej 25 A) 7 - trawers z ruchomymi stykami, 8 - śruba mocująca, 9 - sprężyna powrotna, 10 - pierścienie aluminiowe, 11 - kontakt stały, 12 - zacisk z wycięciem do mocowania przewodów.

Program konserwacji starterów magnetycznych jest prosty i obejmuje następujące elementy:

1. Kontrola zewnętrzna do uszkodzenia i wiórów obudowy, a także do usuwania zanieczyszczeń (nie tylko z powierzchni obudowy, ale także z powierzchni rdzenia elektromagnesu). Wióry i uszkodzenie obudowy występują nie tylko z powodu wstrząsów i upadków, ale także z powodu długotrwałego narażenia na wibracje spowodowane działaniem zużytej sieci prądu przemiennego i małżeństwem w instalacji rozrusznika, a także własnymi wadami.

Jeśli uszkodzenie obudowy doprowadziło do tego, że rozrusznik nie może być bezpiecznie zamocowany lub jego styki nie mogą być swobodnie zamykane / otwierane, to po prostu nie ma innego sposobu niż wymiana skrzynki lub rozrusznika.

Szczególną uwagę należy zwrócić na sprawdzenie dostępności wszystkich części i części rozrusznika. Na przykład ruchoma płytka kontaktowa wraz ze sprężyną dociskową może łatwo „zgubić się” - wymagana będzie nowa.

2. Rewizja części mechanicznej. Test poddawany jest działającej sprężynie, która zapewnia zerwanie styku. Powinien być wystarczająco ciasny, zakręty nie powinny się zbliżać.Sprawdzany jest przebieg zwory rozrusznika w stosunku do obudowy: konieczne jest, aby nie było żadnego zakleszczenia i trudności podczas ruchu.

Sprawdzanie skoku odbywa się poprzez zamknięcie styków „ręcznie”. W przypadku mechanicznego zakleszczenia można zastosować smarowanie lub szlifowanie ocierających się części.

3. Czyszczenie kontaktów - środek, od którego lepiej jest powstrzymywać się podczas obsługi serwisowalnych rozruszników magnetycznych.

Wysoce przewodząca warstwa ruchomych i nieruchomych styków jest stosunkowo cienka, dlatego jeśli pocierasz nią plik przy każdej konserwacji, rozrusznik bardzo szybko zawiedzie. Plik jest potrzebny tylko wtedy, gdy kontakty mają oczywiste ślady złóż węgla lub fuzji. I papier ścierny do usuwania styków jest kategorycznie wykluczony.

Podczas zamykania wszystkie styki rozrusznika powinny ściśle przylegać do siebie na całej powierzchni, bez przemieszczeń i nachyleń, których obecność wskazuje na potrzebę regulacji części mechanicznej.

4. Jeśli rozrusznik zawiera metalowe części w obudowie lub jest w metalowej obudowie, to upewnij się, że nie ma obwodu między tymi częściami do uziemienia a stykami zasilania. W przypadku wszystkich rozruszników ogólnie konieczne jest sprawdzenie braku zwarć między poszczególnymi biegunami zasilania. Na poziomie gospodarstwa domowego do tych celów wystarczy użyć konwencjonalnego multimetru. Do produkcji wykorzystywany jest megomomierz rezystancja izolacji znormalizowany - nie mniej niż 0,5 megaomów.

5. Cewka rozrusznika jest poddawana dokładnej kontroli. Pęknięcia w ramie, uszkodzenia, złogi węgla i topnienie izolacji - wszystkie te oznaki znacznych problemów. Cewkę z takimi znakami najlepiej wymienić.

Oczywiście zwykle możliwe jest określenie zwarcia międzywojowego w cewce tylko podczas pracy za pomocą znaków pośrednich, takich jak zwiększony przydźwięk podczas pracy rozrusznika. Niemniej jednak, jeśli systematycznie sprawdzasz rezystancję czynną drutu cewki, możesz zauważyć znaczny i ostry spadek. Objaw ten dość elokwentnie mówi o awarii cewki, którą teoretycznie można przewinąć, ale w praktyce łatwiej ją wymienić.

6. Jednak zwiększony przydźwięk podczas działania rozrusznika może być spowodowany innymi przyczynami oprócz wad samej cewki. Na przykład podczas instalacji może wystąpić przekrzywienie, możliwy jest niewystarczający poziom napięcia w sieci, można wybrać zbyt silną sprężynę powrotną.

Wszystkie te czynniki prowadzą do tego, że kotwa podczas zamykania nie jest wystarczająco ciasna do rdzenia. Rezultatem będzie większy prąd cewki ze względu na jego niższy opór indukcyjny (stąd szum), a także spalanie styków mocy.

Możesz sprawdzić szczelność powierzchni obwodów magnetycznych rdzenia i kotwy za pomocą zwykłego cienkiego czystego arkusza papieru, ułożonego między tymi częściami. Przynajmniej 70 procent powierzchni powinno się stykać - wtedy kontakt będzie niezawodny.

7. Jeśli występuje przekaźnik termiczny, należy sprawdzić jego ustawienie.. W przedsiębiorstwach przemysłowych odbywa się to za pomocą specjalnych stanowisk testowych. Niestety załadowanie i sprawdzenie przekaźnika na poziomie gospodarstwa domowego jest prawie niemożliwe. Aby to zrobić, możesz przekazać przekaźnik do specjalnego laboratorium lub, w skrajnych przypadkach, przetestować go przy użyciu znanego obciążenia o wyższej wartości znamionowej.

Naprawa rozrusznika magnetycznego produkowany zgodnie z wynikami konserwacji i zwykle ogranicza się do wymiany części i zespołów, które nie podlegają renowacji i regulacji. Takimi częściami zamiennymi mogą być: cewka, pojedyncze styki, a nawet grupa styków jako całość, części obudowy, sprężyny, śruby i płyty zaciskowe.

Zobacz także na ten temat: Jak podłączyć rozrusznik magnetyczny