EKG to elektrokardiogram, zapis sygnałów elektrycznych serca. Fakt, że potencjalna różnica powstaje w sercu po wzbudzeniu, został wykazany już w 1856 r., W erze Dubois-Reymonda. Eksperyment dowodzący tego został ustalony przez Kellikera i Müllera dokładnie według przepisu Galvani: nerw biegający do stopy żaby został położony na odosobnionym sercu, a ten „żywy woltomierz” zareagował szarpnięciem łapą przy każdym biciu serca.

Wraz z pojawieniem się wrażliwych elektrycznych przyrządów pomiarowych stało się możliwe przechwytywanie sygnałów elektrycznych pracującego serca poprzez przyłożenie elektrod nie bezpośrednio do mięśnia sercowego, ale do skóry.

W 1887 r. Po raz pierwszy możliwe było zarejestrowanie w ten sposób ludzkiego EKG. Dokonał tego angielski naukowiec A. Waller za pomocą elektrometru kapilarnego ...

Pomimo niekwestionowanych sukcesów współczesnej teorii elektromagnetyzmu, stworzenia jej na podstawie takich dziedzin, jak elektrotechnika, radiotechnika, elektronika, nie ma powodu, aby uważać tę teorię za kompletną. Główną wadą istniejącej teorii elektromagnetyzmu jest brak koncepcji modelowych, brak zrozumienia istoty procesów elektrycznych; stąd praktyczna niemożność dalszego rozwoju i doskonalenia teorii. A z ograniczeń teorii wynika również wiele zastosowanych trudności.

Nie ma podstaw, by sądzić, że teoria elektromagnetyzmu jest szczytem doskonałości. W rzeczywistości w teorii zgromadzono szereg pominięć i bezpośrednich paradoksów, dla których wymyślono bardzo niezadowalające wyjaśnienia lub takich wyjaśnień wcale nie ma.

Na przykład, jak wyjaśnić, że dwa wzajemnie nieruchome identyczne ładunki, które powinny być od siebie odpychane zgodnie z prawem Coulomba, są rzeczywiście przyciągane, jeśli poruszają się razem przez stosunkowo długo opuszczone źródło? ...

Czynnik uwagi wpływa na wynik urazów elektrycznych

Nierozwiązana kwestia tego, co jest pierwotne w śmiertelnym urazie elektrycznym - uszkodzenie układu oddechowego lub zatrzymanie akcji serca - wynika w dużej mierze z ogromnej roli ośrodkowego układu nerwowego, która niespodziewanie myli nasze wyobrażenia o mechanizmie działania prądu elektrycznego. W niektórych przypadkach centralny układ nerwowy wymusza nieodwracalny rozwój zmian patologicznych, w innych wręcz przeciwnie, tworzy przed nimi linie obronne (ochronne).

Eksperymentalna trauma elektryczna nie może zapewnić jednoznacznej interpretacji tych tajemniczych okoliczności. Główny przedmiot badań jest zbyt złożony - osoba, a zatem transfer danych uzyskanych podczas eksperymentalnej urazu elektrycznego spowodowanego przez model, tj. Zwierzę, jest zbyt warunkowy. Jest to przede wszystkim uwarunkowane, ponieważ takie przeniesienie nie bierze pod uwagę stanu ośrodkowego układu nerwowego osoby, którego najważniejsza rola w wyniku porażenia prądem nie ulega wątpliwości ...

Raz w używanej księgarni natknąłem się na książkę I. Perelmana „Entertaining Physics” z wydania z 1924 r. Wydrukowany na brązowym papierze (i skąd wziął się dobry papier po wojnie secesyjnej), miał podtytuł - „Paradoksy, zagadki, zadania, eksperymenty, skomplikowane pytania i historie z dziedziny fizyki”. Ten podtytuł w kolejnych wydaniach z dzieciństwa znanej książki z jakiegoś powodu zniknął. Ze względu na ciekawość chciałem dowiedzieć się, co zmieniło się w książce w ciągu ostatnich 75 lat. W końcu w domu miałem dwudzieste drugie wydanie tej szeroko znanej młodzieżowej książki studenckiej. Ale nauka i technologia w tym czasie nie uległy stagnacji.

Moje zainteresowanie Ya.I. Perelmanem podsyciła niedawno wydana książka G.I. Miszkiewicza na temat życia i twórczości wybitnego popularyzatora nauki. „Piosenkarz matematyki, bard fizyki, poeta astronomii” był szeroko poszukiwany w kraju, ostatnio agrarny i zacofany, i właśnie rozpoczął swoją podróż do wielu zaawansowanych i kulturowych stanów świata. Rola Perelmana w tym rozwoju była daleka od ostatniej. W jego książkach dowcipne rozbawienie, pewność naukowa, a nawet łaska, nawet w latach szkolnych, pomogły najbardziej utalentowanej części młodego pokolenia w wyborze przyszłej ścieżki życiowej w służbie nauki.

W książce biograficznej zauważono mimochodem, że Y.I. Perelman w 1916 r. Pracował na specjalnym spotkaniu rządu rosyjskiego w sprawie paliwa i „w związku z opłakanym stanem ogrzewania drewna w Piotrogrodzie”, po raz pierwszy zaproponował przejście do czasu letniego w naszym kraju. Od dawna wiadomo wszystkim, że dzięki zastosowaniu wskazówek zegara do oszczędzania energii na oświetleniu. Ale jak uratowano drewno na opał, nie mogłem zrozumieć.

Ten fakt zainteresował mnie tak bardzo, że postanowiłem zapytać o to autora książki biograficznej. Co więcej, w jednej z historii kupionej przeze mnie książki, obliczając zużycie energii na wyładowanie piorunowe, dane między Perelmanem a kolejnymi wydaniami, wydanymi po śmierci popularyzatora, różniły się prawie sto razy!

Wysłano list, a odpowiedź nadeszła i umieściła wszystko na swoim miejscu. Jeśli chodzi o oszczędzanie drewna opałowego, wyjaśnienie było bardzo jasne ...

Efektywność ekonomiczna stosowania lodówek termoelektrycznych w porównaniu z innymi rodzajami urządzeń chłodniczych wzrasta, im bardziej im mniejsza jest objętość chłodzonej objętości. Dlatego najbardziej racjonalne w chwili obecnej jest zastosowanie chłodzenia termoelektrycznego w lodówkach domowych, w chłodziarkach do płynów spożywczych, klimatyzatorach, a ponadto chłodzenie termoelektryczne jest z powodzeniem stosowane w chemii, biologii i medycynie, metrologii, a także w chłodnictwie komercyjnym (utrzymywanie temperatury w lodówkach) , transport chłodniczy (lodówki) i inne obszary

Efekt pojawienia się thermoEMF w lutowanych przewodnikach jest powszechnie znany w tej dziedzinie, a styki (połączenia połączeń) są utrzymywane w różnych temperaturach (efekt Seebecka). W przypadku, gdy prąd stały przepływa przez obwód dwóch różnych materiałów, jeden z połączeń zaczyna się nagrzewać, a drugi zaczyna się ochładzać. Zjawisko to nazywa się efektem termoelektrycznym lub efektem Peltiera ...

Na początku XX wieku zaciekłe debaty między specjalistami na temat zalet i wad stosowania obwodów prądu stałego i przemiennego do zasilania. Tak się złożyło, że preferowano obwody trójfazowe prądu przemiennego. Przemysłowcy, obliczając wielkość kosztów kapitałowych związanych z tworzeniem systemów zasilania, wybrali, jak się wydaje, najbardziej optymalną opcję.

Decydującą rolę we wszechobecności trójfazowych sieci prądu przemiennego odgrywała prostota uzyskania momentu obrotowego przy minimalnej liczbie faz. Wobec prądu stałego wysunięto takie argumenty, jak wysoki koszt i niska niezawodność silników, złożoność konwersji energii. Ale tak było wtedy. Co teraz Praktyczne doświadczenie zdobyte przez wiele lat rozwoju branży elektroenergetycznej daje moim zdaniem druzgocące wyniki.

Pierwszy. Z przebiegu teoretycznych podstaw elektrotechniki wiadomo, że aby przenieść maksymalną moc na obciążenie w obwodach prądu przemiennego, należy spełnić warunek równej rezystancji źródła dla rezystancji linii i rezystancji obciążenia. Wynika z tego, że teoretycznie osiągalna wydajność obwodów prądu przemiennego wynosi 33% ...

W 1951 roku angielski naukowiec Lissman badał zachowanie rybki gimnastyczki. Ryba ta żyje w nieprzezroczystej, nieprzezroczystej wodzie w jeziorach i bagnach Afryki i dlatego nie zawsze może używać wzroku do orientacji. Lissman zasugerował, że te ryby, podobnie jak nietoperze, służą do orientacji echolokacja.

Niesamowita zdolność nietoperzy do latania w całkowitej ciemności, bez wpadania na przeszkody, została odkryta dawno temu, w 1793 r., Czyli prawie równocześnie z odkryciem Galvani. Zrobiłem to Lazaro Spallanzani - profesor na uniwersytecie w Pawii (tym, w którym pracował Volta). Jednak eksperymentalne dowody, że nietoperze emitują ultradźwięki i kierują się ich echami, uzyskano dopiero w 1938 r. Na Uniwersytecie Harvarda w USA, kiedy to fizycy stworzyli sprzęt do rejestrowania ultradźwięków.

Po eksperymentalnym przetestowaniu hipotezy ultradźwiękowej dotyczącej orientacji gimnazjum, Lissman ją odrzucił. Okazało się, że gymnarch jest zorientowany w inny sposób. Badając zachowanie gimnastyczki, Lissman odkrył, że ta ryba ma narząd elektryczny i zaczyna wytwarzać bardzo słaby prąd wyładowczy w nieprzezroczystej wodzie. Taki prąd nie nadaje się ani do obrony, ani do ataku. Następnie Lissman zasugerował, że naczelnik sił powinien mieć specjalne organy do postrzegania pól elektrycznych - system czujników ...

Autor najbardziej obawia się, że niedoświadczony czytelnik nie przeczyta dalej nagłówka. On wierzy w definicję terminy anoda i katoda Każda kompetentna osoba wie, że rozwiązując krzyżówkę, zapytana o nazwę elektrody dodatniej, natychmiast pisze słowo anoda i wszystko mieści się w komórkach. Ale nie ma wielu rzeczy gorszych od półpoznania.

Ostatnio w wyszukiwarce Google, w sekcji „Pytania i odpowiedzi” znalazłem nawet regułę, według której autorzy sugerują zapamiętywanie definicji elektrod. Oto on:

«Katoda - elektroda ujemna anoda jest dodatnia. I zapamiętanie tego jest najłatwiejsze, jeśli policzysz litery w słowach. W katoda tyle liter, ile w słowie „minus” i in anoda odpowiednio, tak jak w przypadku terminu „plus”. Zasada jest prosta, niezapomniana, gdyby była poprawna, należałoby ją zaoferować uczniom. Chociaż pragnienie nauczycieli, aby umieścić wiedzę w głowach uczniów używających mnemoniki (nauki zapamiętywania), jest bardzo godne pochwały. Ale wracając do naszych elektrod.

Na początek bierzemy bardzo poważny dokument, którym jest PRAWO dla nauki, technologii i, oczywiście, szkoły. To jest „GOST 15596-82. ŹRÓDŁA OBECNEJ CHEMII. Terminy i definicje„. Na stronie 3 można przeczytać: „Elektroda ujemna źródła chemicznego prądu jest elektrodą, która po rozładowaniu anoda„. To samo: „Dodatnia elektroda źródła prądu chemicznego jest elektrodą, którą po rozładowaniu jest katoda„. (Warunki są wyróżnione przeze mnie. BH). Ale teksty reguły i GOST są ze sobą sprzeczne. O co chodzi ...