Efekt Biefelda-Browna i inne efekty elektromagnetyczne

Ludzkość wielokrotnie napotykała naturalne zjawiska i eksperymenty, których nie można wyjaśnić z punktu widzenia współczesnej nauki (w każdym razie z punktu widzenia dostępnej jej części). Obejmują one istnienie anomalnych punktów na planecie, efekty antygrawitacyjne, przejścia do innych wymiarów ludzi i przedmiotów itp. Zjawiska te z reguły występują w obecności pól elektrycznych i magnetycznych, co świadczy o związku grawitacyjnej czasoprzestrzeni z polami elektromagnetycznymi.

Każda elementarna cząstka materii przenosi nie tylko grawitację, ale także ładunek elektryczny, jednak ogólnie potencjał elektryczny w naszej przestrzeni jest równy zeru. Brak potencjału elektrycznego w polu grawitacyjnym-eterze wynika z dwóch czynników:

1. Równość tworzących eter par cząstek w naszej przestrzeni (proton i elektron) ładunków elektrycznych znaku dodatniego i ujemnego.

2. Liczba protonów i elektronów jest dokładnie równa w całej zamkniętej objętości metagalaksji.

Czynniki te są właściwością materii, właściwością pola eterowego o stałym potencjale grawitacyjnym zamkniętej czasoprzestrzeni naszej metagalaktyki. Pole elektryczne może być obecne tylko w lokalnych obszarach czasoprzestrzeni. Z punktu widzenia ujednoliconej teorii pola, przestrzeni i czasu promieniowanie przechodzące przez podobny region nabiera dwóch komponentów: elektromagnetycznego i magnetograwitacyjnego. W przestrzeni kosmicznej o podwójnej elektrograwitacji nie tylko zmiana elektryczności, ale także zmiana pola grawitacyjnego prowadzi do powstania pola magnetycznego. Amplituda elementu elektromagnetycznego i magnetograwitacyjnego pojedynczych oscylacji zależy od potencjału pola o przeciwnej naturze (odpowiednio grawitacyjnego i elektrycznego).

Zmiana pola magnetycznego w czasoprzestrzeni o podwójnym charakterze tworzy zarówno pole elektryczne, jak i grawitacyjne, w zależności od potencjału pola o przeciwnej naturze. Jeśli potencjał elektryczny wynosi zero, wówczas energia pola magnetycznego całkowicie przenosi się na pole elektryczne. W idealnym eterze grawitacyjnym występują tylko fale elektromagnetyczne. W obecności potencjału elektrycznego znaku dodatniego lub ujemnego część energii magnetycznej jest zużywana na tworzenie grawitacyjnego przemiennego pola, a im większy potencjał elektryczny, tym większa amplituda składnika grawitacyjnego pojedynczych wibracji elektromagnetycznych-grawitacyjnych.

Eter grawitacyjny naszej przestrzeni jest niewyczerpanym źródłem energii elektromagnetycznej. Obecnie powstały już urządzenia, które odbierają elektryczność „z niczego”: z czasoprzestrzeni o charakterze grawitacyjnym. Takie urządzenia stanowią fundament energii przyszłości. Teraz możemy śmiało powiedzieć, że kryzys energetyczny nie zagraża ludzkości.

1. Efekt Biffelda-Browna

Oddziaływanie pola elektrycznego o wysokim napięciu z eterem grawitacyjnym eksperymentalnie odkrył Thomas Townsend Brown, student college'u na początku ubiegłego wieku. Oczywiście sam Brown nie szukał teoretycznego uzasadnienia efektu swojego imienia. Jego odkrycie nie spotkało się ze zrozumieniem ze strony społeczności naukowej (z wyjątkiem profesora Paula Alfreda Biefelda - przyszłego nauczyciela studenta Browna). Było jasne, że istnieje związek między polami elektrycznymi i grawitacyjnymi, jednak wszystkie wysiłki ojców tego efektu miały głównie na celu praktyczne zastosowanie niezrozumiałego zjawiska.

Efekt polega na ruchu translacyjnym płaskiego kondensatora wysokiego napięcia w kierunku bieguna dodatniego. Po latach badań w latach 25-65 Brown stworzył kondensatory dyskowe z filmem naładowane do napięcia 50 kV, zdolne do wznoszenia się w powietrze i wykonywania ruchów kołowych z prędkością 50 m / s.

Kondensator jest unikalnym urządzeniem, które tworzy między płytkami „dwubiegunowy” eter elektryczny, dwa elektryczne podprzestrzenie. Efekt antygrawitacyjny związany jest z zakrzywieniem początkowej czasoprzestrzeni przez pole elektryczne. Naturalnie efekt antygrawitacyjny jest silniejszy

• jeśli występuje większy potencjał pola elektrycznego (większe napięcie między płytkami);

• jeśli kondensator jest większy (odległość między płytkami jest mniejsza, a ich powierzchnia jest większa);

• jeżeli objętość obszaru zakrzywionego przez pole elektryczne jest większa (odległość między płytami jest większa, a ich powierzchnia jest większa); * jeżeli masa substancji mieści się w obszarze maksymalnego potencjału elektrycznego;

• jeśli dielektryk ma inną stałą dielektryczną w grubości ...

W obszarze naładowanym elektrycznie zmienia się wiele praw fizycznych eteru grawitacyjnego, w szczególności kierunek i intensywność interakcji zmian grawitacyjnych i elektrycznych, przestrzeń wygina się i zmienia się prędkość upływu czasu. Pomiędzy płytami kondensatora znajdują się dwa obszary o dodatnim i ujemnym potencjale elektrycznym, zniekształcającym początkowy eter grawitacyjny w różnych kierunkach. Dodatni potencjał elektryczny rozszerza czasoprzestrzeń, a ujemny potencjał go kompresuje. Ciśnienie od strony eteru powstaje na grawitacyjnie naładowanej substancji znajdującej się w zakrzywionym obszarze. Kondensator stara się przenieść z obszaru gęstszego eteru polowego do regionu rzadkiej czasoprzestrzeni.

W czasie ładowania kondensatora pomiędzy płytkami powstaje pole magnetyczne. W obecności potencjału elektrycznego to pole magnetyczne tworzy wtórne pole grawitacyjne, zgodnie z równaniami jednolitej teorii pola. W dodatnim i ujemnym potencjale elektrycznym pole grawitacyjne ma inny kierunek, działając na grawitacyjnie naładowaną substancję dielektryka w różnych kierunkach. Gdyby możliwe było uzyskanie dodatniego potencjału znacznie większego niż ujemny, wówczas efekt antygrawitacyjny byłby znacznie większy. Do pewnego stopnia może to być wspierane przez dielektryk ze zmienną stałą dielektryczną, który wprowadza nierównowagę między podprzestrzeniami elektrycznymi różnych znaków.

Zasadniczo efekt Biffelda-Browna nie jest antygrawitacyjny, nie zależy od grawitacji zewnętrznej. Wtórne pole grawitacyjne utworzone między płytkami kondensatora tworzy własną „grawitację”. Jeśli dodatnio naładowana płyta skierowana jest w stronę ziemi, wówczas masa kondensatorów wzrasta w porównaniu z oryginałem. Ponieważ potencjał grawitacyjny w całej metagalaksji ma stałą wartość równą kwadratowi prędkości światła (promień metagalaksji jest równy grawitacji), wielkość efektu nie zależy od punktu w przestrzeni. Wtórne pole grawitacyjne, które napędza naładowany płaski kondensator, nie zależy od tego, jak przestrzeń jest zakrzywiona przez nierównomierny rozkład materii i pól różnego rodzaju. W całej zamkniętej objętości metagalaksji efekt ma tę samą wielkość; w dowolnym punkcie możliwy jest ruch naładowanych kondensatorów wysokiego napięcia. Być może takie międzygwiezdne statki w przyszłości zaorają ogrom wszechświata.

2. Kondensator wykorzystujący elektrograwitację

Wadą płaskiego kondensatora jest to, że maksymalne pole magnetyczne znajduje się w obszarze zerowego potencjału elektrycznego, w równej odległości od płyt kondensatora.Wtórne pole grawitacyjne jest maksymalne, jeżeli maksimum pola magnetycznego pokrywa się z potencjałem elektrycznym tylko jednego znaku. W przypadku płaskiego kondensatora osiąga się to za pomocą dielektryka o właściwościach nieliniowych. Inne rozwiązanie tego problemu: zastosowanie płyt o różnych rozmiarach i kształtach, umieszczonych pod kątem do siebie.

Mechanizm powstawania wtórnego pola grawitacyjnego w przypadku rozmieszczonych kondensatorów wiąże się z powstawaniem wysokiego pola magnetycznego w obecności potencjału elektrycznego. Problem uzyskania maksymalnego pola grawitacyjnego jest związany z małą pojemnością rozmieszczonych kondensatorów w kształcie litery T lub płaskich cylindrycznych. Rozwiązania tego problemu należy szukać w systemach elektromagnetycznych, które wytwarzają w jednym punkcie przestrzeni zarówno potencjał elektryczny tego samego znaku, jak i pole magnetyczne.

Konwencjonalny kondensator ma naturalne ograniczenia w zwiększaniu potencjału elektrycznego na płytkach. Ograniczenia te są związane z obszarem płytek, napięciem przebicia, małym obszarem potencjału elektrycznego między płytami. Możliwe są takie systemy, w których skumulowany potencjał elektryczny nie ma takich ograniczeń, ale zależy tylko od mocy generatorów energii elektromagnetycznej.

3. Eksperyment w Filadelfii

Krótko mówiąc, eksperyment jest następujący: Cztery potężne cewki zostały zamontowane na pokładzie niszczyciela DE-173 (Eldridge) w celu wytworzenia pola elektromagnetycznego, które mogłoby ukryć statek przed wzrokiem. W ładowni znajdowały się cztery synchronizowane fazowo generatory (75 kW każdy), zdolne do pompowania indukcyjności pokładu z częstotliwością rezonansową za pomocą napięcia pulsacyjnego. 28 października 1943 r. Cały system został włączony, a niszczyciel zniknął na chwilę, pozostawiając wyraźny ślad kadłuba na wodzie. W wyniku eksperymentu kilka osób zniknęło na zawsze, pięć zostało wtopionych w stalowe poszycie statku, wielu straciło rozum.

Możesz skomentować wyniki eksperymentu z pozycji ujednoliconej teorii pola, przestrzeni i czasu w następujący sposób:

Układ magnetyczny uformował na obwodzie statku silne pulsujące pole magnetyczne o określonym kierunku. Synchronicznie z wirem magnetycznym powstało pole elektryczne o wysokim napięciu, skierowane prostopadle do powierzchni pokładu. Silne pole elektryczne w pobliżu powierzchni wody przewodzącej doprowadziło do redystrybucji tam ładunków elektrycznych, do powstania ogromnego potencjału elektrycznego na kadłubie niszczyciela. Silne impulsy pola elektrycznego o tej samej polaryzacji stworzyły ogromny potencjał elektryczny, zniekształcając przestrzeń i czas w lokalnym obszarze. Kondensator „wodny” o dużej pojemności został naładowany: kadłub statku uzyskał ładunek elektryczny o tym samym znaku, a przeciwny ładunek został rozprowadzony w otaczającej części wody.

Na geometryczne właściwości czasoprzestrzeni ma wpływ nie tylko pole grawitacyjne, ale także pole elektryczne. Całkowity potencjał obu pól w dowolnym punkcie zamkniętej objętości metagalaksji jest równy c2. Każda zmiana pola elektrycznego lub grawitacyjnego prowadzi do zmiany gęstości eteru w lokalnym regionie, krzywizny kontinuum czasoprzestrzennego.

Czasoprzestrzeń otaczająca statek stała się nie tylko grawitacyjna, ale także elektryczna. W eterze grawitacyjnym w obecności potencjału elektrycznego:

• charakter (intensywność) interakcji zmian ładunków elektrycznych i grawitacyjnych;
  

• masa bezwładna wszystkich ciał jest determinowana nie tylko przez ładunek grawitacyjny, ale także przez elektryczny;

• zmieniają się wartości stałych elektrycznych, magnetycznych i grawitacyjnych;

• promieniowanie ma charakter fal elektromagnetycznych;

• pole magnetyczne powstaje, gdy przemieszczane są nie tylko ładunki elektryczne, ale także masy grawitacyjne;

• zmiana pola magnetycznego tworzy pola wtórne, elektryczne i grawitacyjne;

• w regionie lokalnym przenoszącym ładunek elektryczny zmienia się zarówno skala przestrzenna, jak i przedział czasu.

W przypadku dodatniego potencjału elektrycznego niszczyciel może kilkakrotnie zwiększyć swoje wymiary geometryczne, rozpuszczając się w przestrzeni w dosłownym tego słowa znaczeniu. Jest to możliwe tylko przy jednoczesnej zmianie skali przestrzennej i odstępu czasu. Statek z ludźmi opuścił nasz czas i przestrzeń, nasz wymiar. Gdy pole magnetyczne zostało wyłączone, nastąpiły odwrotne zmiany. Ruch ludzi w chwili zniknięcia doprowadził do tego, że mogli wyjść poza zakrzywiony obszar i nie powrócić do początkowego punktu kosmosu. Ich pozycja może przypadkowo zbiegać się z pozycją przedmiotów, poszycia statku lub wody ... Ponadto mogą być zamknięte w stalowej (lub innej) pułapce.

... Podobne efekty można zaobserwować nie tylko w laboratoriach, ale także w naturze, w kosmosie. Z punktu widzenia ujednoliconej teorii pola, przestrzeni i czasu możemy rozważyć istnienie anomalnych punktów planety (podobnych do Trójkąta Bermudzkiego), różnych zjawisk atmosferycznych. Wszędzie tam, gdzie występuje ruch ogromnej masy materii w obecności ziemskiego pola magnetycznego i pola elektrycznego Galaktyki, pojawiają się tego rodzaju efekty. Jeśli eksperyment o tej samej nazwie rzeczywiście został przeprowadzony 59 lat temu w Filadelfii, powinniśmy zwrócić uwagę na nasze katastrofalne opóźnienie w kwestii badania oddziaływań elektromagnetycznych. Ale przyszłe zasoby energetyczne planety nie znajdują się w rezerwach węgla lub gazu, nie w energii jądrowej. Skupiają się w niewyczerpanej energii eteru pola grawitacyjnego naszej czasoprzestrzeni.

Kosyev V.Ya.