Jak zainstalować i podłączyć kinkiet

Sztuczne oświetlenie wewnętrzne dzieli się na:

• ogólne, których lampy są zwykle umieszczone na suficie;

• lokalne ze źródłami ściennymi wykorzystywanymi do tworzenia lepszych warunków pracy lub do realizacji konkretnych celów projektowych.

Zgodnie z zasadą używania przełączników, kinkiety mają konstrukcje, gdy przełącznik:

• umieszczony na przewodzie zasilającym lampę z wtyczką, która podłącza się do gniazdka;

• zamontowane w ścianie i połączone za pomocą okablowania ukrytego w strobu wewnątrz ściany;

• jest zainstalowany wewnątrz obudowy lampy, jest sterowany zdalnie, na przykład za pomocą przewodu lub bezprzewodowo za pomocą pilota.

Ostatnio powszechnie stosowane są reflektory punktowe i plamy tworzące światło kierunkowe. Zgodnie z metodą kontroli mogą korzystać z jednej z powyższych opcji włączenia.

Instalacja i podłączenie lampy ściennej obejmuje następującą sekwencję pracy:

• określenie lokalnych zadań oświetleniowych;

• wybór i akwizycja określonego modelu źródła światła;

• Dokładne oznaczenie miejsc wiercenia za pomocą poziomu do przymocowania obudowy do ściany;

• wiercenie otworów;

• instalacja mieszkaniowa;

• instalacja i okablowanie lampy;

• kontrola obwodu i włączenie próby.

W niektórych przypadkach instalacja lampy ściennej może dodatkowo wymagać bramkowania (wycinania wewnętrznych wnęk) ścian i instalacji przełącznika.

Układanie kabla z drutami w sposób otwarty i instalowanie ich specjalne zamknięte skrzynki. Dzięki tej metodzie można zastosować przełącznik zewnętrzny.

Wybór lampy zgodnie z charakterystyką elektryczną

Źródłem światła w nowoczesnych ściennych urządzeniach oświetleniowych mogą być:

• żarówki ze zwykłym żarnikiem;

• lampy o ulepszonej konstrukcji wypełnione specjalnymi gazami, na przykład modele halogenowe;

• lampy fluorescencyjne lub energooszczędne;

• Reflektory LED.

Wybierając lampę, musisz zwrócić uwagę na:

• metoda rozpraszania strumienia światła i jego mocy;

• wartość i rodzaj napięcia zasilania;

• zużyta energia elektryczna i dostępność jej rezerwy;

• metoda zarządzania;

• rodzaj zastosowanych lamp.

Wiele urządzeń jest ograniczonych konstrukcją materiałów używanych do ogrzewania. Ciepło z działającej żarówki, która jest nieprawidłowo dobrana pod względem mocy, może stopić lub zdeformować piękne elementy dekoracyjne. w związku z tym nie jest możliwe wkręcenie żarówek o wyższej wartości znamionowej w oprawkę lampy, niż wynika to z dokumentacji technicznej.

Do lokalnego oświetlenia w pomieszczeniach o wysokiej wilgotności (wanna, basen) stosuje się szczelne lampy i przełączniki, stosuje się urządzenia ochronne.

Oznaczenie miejsca i przygotowanie do instalacji

Zdjęcie pokazuje przygotowanie otworów, biorąc pod uwagę już prowadzenie kabli i przewody usunięte z niego do podłączenia do lampy. Ta metoda jest odpowiednia w przypadkach, gdy mieszkanie jest planowane do naprawy z konwersją schematu elektrycznego.

Kinkiety są przymocowane do ściany przez otwory w obudowie lub specjalną płytę montażową. Lokalizacja tych otworów jest ważna, aby dokładnie zaplanować, zorientować się na poziomie horyzontu i narysować.

W tym celu stosuje się zwykłą poziomnicę bąbelkową lub bardziej złożone konstrukcje poziomów z wiązką laserową,które znacznie ułatwiają znakowanie w tym samym miejscu przełączników i gniazd na tej samej wysokości względem podłogi na całym obwodzie pomieszczenia.

Zobacz także: Jak wykonuje się znakowanie podczas okablowania

Wiercenie otworów w ścianie

Płyty betonowe, cegła silikatowa, bloki z pianobetonu i inne materiały, z których wykonane są ściany, mają różne właściwości wytrzymałościowe i mają inny wpływ na materiał wiertniczy.

Do szybkiego, wysokiej jakości wykonania otworów w nich należy wybrać specjalnie wykonane wiertła, użyć profesjonalnego narzędzia.

Mocne dziurkacze szybko radzą sobie z gęstym, mocnym betonem, wiertarki udarowe wiercą dobrze ścianę z cegły, wiertarki o niskiej mocy można stosować do wiercenia otworów w drewnie, płytach gipsowo-kartonowych, tworzywach sztucznych.

Wiercenie zawsze wiąże się z tworzeniem się wiórów budowlanych i uwalnianiem pyłu, który osiada na pobliskich obiektach i rozprzestrzenia się w całym pomieszczeniu. Aby tego uniknąć, ostrożni właściciele przykładają końcówkę rury działającego odkurzacza do miejsca wiercenia. Wszystkie okruchy i kurz powstające podczas pracy są gromadzone w odkurzaczu, a nie na otaczających meblach.

Sposoby wkręcania śrub w ścianie

Zazwyczaj kinkiety mają niewielki ciężar; do ich mocowania można użyć zwykłych śrub, pod którymi wybiera się plastikowe kołki. Ich średnica powinna być taka sama jak zastosowane wiertło.

Wkładanie kołków z twardego drewna do przygotowanych otworów do późniejszego wkręcania wkrętów samogwintujących jest całkiem dopuszczalne. Ale ten czasochłonny proces wymaga pewnych umiejętności i doświadczenia. Zastosowanie standardowych plastikowych kołków ułatwia pracę, poprawia jakość utrzymywania elementów złącznych w ścianie.

Takie kołki mają specjalną konstrukcję w postaci anten i występów z przygotowaną wewnętrzną wnęką do umieszczenia śruby samogwintującej. Kiedy kołek jest wkładany do otworu, wówczas jego zewnętrzne powierzchnie są zdeformowane, co ułatwia wejście. Podczas wkręcania śruby kołek pęka, ściśle zaciskając się w ścianie.

Tak działają kołki stosowane w gęstych materiałach.

Jednak w praktyce zdarzają się przypadki, gdy lampa musi być zamontowana na cienkiej ścianie wewnętrznej przegrody, dla której istnieje pustka powietrzna. W takich przypadkach zaprojektowano specjalne składane kołki składane, zwane „Butterfly”. Ich sposób montażu pokazano na rysunku.

W rozszerzonej formie kołek ma kształt zwykłego cylindra i swobodnie przechodzi przez otwór przygotowany do zamocowania. Podczas wkręcania wkrętu samogwintującego jego dalsza część zbliża się do części przedniej, a cała konstrukcja zmienia swój kształt, tak że ściśle ściska cienkościenne płyty gipsowo-kartonowe ze wszystkich stron, co zapewnia niezawodne połączenie z nią.

Wielu producentów kołków produkuje uniwersalne konstrukcje, które mogą utrzymywać wkręty samogwintujące w stałych mediach lub pracować na cienkich ścianach.

W betonie, cegle i podobnych otworach (górny schemat) materiał kołka pęka w zwykły sposób podczas wkręcania śruby. Kiedy śruba jest wkręcona w cienką przegrodę (zdjęcie na dole), to po wkręceniu jej drugi koniec kołka przesuwa się do przodu i wkręca, tworząc węzeł złożony w jednym miejscu, które utrzymuje śrubę samogwintującą od tyłu i nie pozwala jej wypaść.

Po umieszczeniu kołków w otworach przez nie instalowana jest obudowa montażowa lub płyta montażowa, a następnie wkręcane są śruby. Aby to zrobić, możesz użyć wkrętarki akumulatorowej, prostej wiertarki elektrycznej lub nawet zwykłego śrubokręta.

Wszystkie pozostałe części oprawy są zamontowane na wkręcanej obudowie, która w zasadzie jest dekoracyjnym uchwytem do podłączenia żarówki.

Funkcje wykorzystania źródeł punktowych

Specyficzne efekty oświetlenia lokalnego tworzą reflektory kierunkowe. Ich promienie pędzą do niektórych obiektów, podkreślając ich powierzchnię, podkreślając oryginalny kształt oświetlanych obiektów.

Źródła punktowe mają małe wymiary i niskie zużycie energii elektrycznej, ale jednocześnie wytwarzają wystarczający strumień świetlny. Sposoby mocowania takich lamp w płaszczyźnie pionowej lub poziomej praktycznie nie różnią się od siebie.

Takie modele są zwykle instalowane na cienkościennych przegrodach wykonanych z płyt kartonowo-gipsowych, sklejki wielowarstwowej lub tworzywa sztucznego. Aby to zrobić, muszą wyciąć okrągłe szczeliny do montażu lampy.

Te specjalne piły tarczowe, zwane koronami, służą tym celom. Muszą być wybrane zgodnie ze średnicą wyciętego otworu i włożone do uchwytu wiertarskiego. Centralne wiertło jest zainstalowane w zaznaczonym punkcie na pionowej powierzchni, a otwór jest wycięty w przegrodzie.

Korona pokazana na poniższym rysunku służy do twardych i gęstych materiałów.

Po wycięciu otworu podłącza się lampę za pomocą bloków zacisków skrętki. Są one układane z góry przy wdrażaniu przygotowanego projektu projektowego. Następnie lampę z drutami wkłada się do przygotowanego otworu, tak aby jej sprężynujące wsporniki anten zostały wprowadzone do otworu. Są trzymane palcami, a następnie zwalniane. Energia naładowanych zszywek sprężystych niezawodnie utrzymuje ciało w cienkościennej przegrodzie.

Reflektory są zwykle pogrupowane w celu zwiększenia efektu wizualnego i połączone jednym przyciskiem przełącznika. Są one umieszczane w górnej części ściany w pobliżu sufitu za pomocą ramy wykonanej z metalowych narożników lub drewnianych klocków, na których przymocowane są cienkościenne blachy.

Prace elektryczne

Typowy schemat połączeń lampy ściennej pokazano na rysunku.

Napięcie z wejścia do mieszkania po liczniku służy do zasilania żarówki. Przewód fazowy należy poprowadzić przez wyłącznik ochronny umieszczony w panelu mieszkania i poprowadzić przez skrzynkę przyłączeniową pomieszczenia i włącznik światła, który można zamontować nawet w obudowie lampy.

Przewód zerowy z jego szyny N przechodzi bezpośrednio do żarówki przez skrzynkę przyłączeniową i wkład. Przewód ochronny PE jest również podłączony z własnej szyny PE do obudowy lampy za pomocą styków skrzynki przyłączeniowej. W starych schematach budynków, w których działa okablowanie przez system TN-C, Przewodnik PE i jego shink są nieobecne.

W ten sam sposób działają reflektory światła kierunkowego.

Kinkiety ze zintegrowanym włącznikiem i przewód zewnętrzny z wtyczką do podłączenia wystarczy zawiesić wokół gniazdka, z którego są zasilane.

Aby sterować grupą reflektorów lub spotów za pomocą jednego przełącznika, wszystkie wkłady tego urządzenia są połączone równolegle.

Wśród współczesnych kinkietów istnieje inna osobna grupa źródeł światła sterowanych z czujnika ruchu. Pytania opisujące ich instalację i konfigurację są tematem osobnego artykułu.

Czytaj także:Schematy elektryczne w mieszkaniu i domu - najlepsze artykuły