Wynalazki Daedalusa: czyszczenie elektryczne

Z punktu widzenia technologii chemicznej mycie naczyń jest bardzo nieekonomicznym procesem: aby zmyć trochę brudu, zużywa się ogromną ilość wody. Jeszcze bardziej rażącymi przykładami marnotrawstwa są mycie i kąpiele, a wiele procesów przemysłowych jest jeszcze gorszych.

Każda cząsteczka brudu jest otoczona warstwą cząsteczek detergentu (detergentu), która utrzymuje ją w zawiesinie w cieczy, dzięki czemu ten drogi produkt ostatecznie trafia również do rury spustowej.

Dedal pamiętał, że w poszukiwaniu środków oszczędnościowych galwanizacja - metoda nakładania powłok metalowych przez elektrolityczne osadzanie metalu na powierzchni produktu. Podobnie, twierdzi Daedalus, brud z roztworu czyszczącego może osadzać się na odpowiedniej elektrodzie.

Gdy elektroda zostanie pokryta warstwą brudu, cząsteczki detergentu zostaną uwolnione - dzięki czemu otrzymamy czysty, spieniony roztwór detergentu odpowiedni do ponownego użycia.

Na tej zasadzie Daedalus tworzy „wieczne” umywalki do mycia naczyń, „wieczne” miski i wanny. Brud wchodzący do roztworu czyszczącego jest usuwany przez galwanizację, a pojedyncze ładowanie proszku do prania i czystej wody będzie trwać wiecznie!

Ponadto osadzaniu się brudu na jednej elektrodzie może towarzyszyć odwrotny proces - jej usunięcie z innej elektrody. Prawdopodobnie taki cichy proces elektrolityczny usunie brud z łyżki i tłustej koszuli nie gorzej niż ręczne lub mechaniczne mycie i mycie.

Daedalus projektuje higieniczną wannę elektryczną, w której gość (działający jako jedna z elektrod!) Jest poddawany czyszczeniu anodowemu; brud gromadzi się na innej elektrodzie znajdującej się obok otworu spustowego.

Elektryczne usuwanie zanieczyszczeń powierzchni będzie najczystszą dostępną metodą czyszczenia. Pozostawi cudowne uczucie iskrzącej czystości, szczególnie jeśli musisz zastosować wysokie napięcie lub ultradźwięki.

Ale co zrobić z elektrodami, na których osadza się brud? Grube, tłuste, włókniste osady przyklejają się do nich nie gorzej niż jakakolwiek farba. Być może tę substancję należy zastosować jako farbę, utrwalając w ten sposób powłokę uzyskaną przez suszenie na gorąco?

Być może należy pozostawić pomysł połączenia publicznej łaźni z warsztatem malowania karoserii, w którym produkt zbiorowego mycia będzie używany jako farba: schemat kolorów samochodów będzie zbyt słaby. Najprawdopodobniej brud osadzony na elektrodach będzie musiał zostać zeskrobany i sprzedany na plantacji grzybów.

New Scientist, 20 lipca 1978 r

Na elektrodzie dodatniej jest brud do usunięcia. Napięciu powierzchniowemu filmu, już osłabionemu przez adsorpcję cząsteczek detergentu (a), przeciwdziałają siły odpychające wytwarzane przez ładunek powierzchniowy dodatni; wreszcie dodatnio naładowane cząsteczki brudu (b) opuszczają elektrodę i przemieszczają się w zawiesinie (c) do elektrody ujemnej.

Na elektrodzie ujemnej (g) ładunek dodatni jest neutralizowany. Kropla łączy się z warstwą brudu (d); z powodu zmniejszenia pola powierzchni cząsteczki detergentu są wypychane z folii i migrują do elektrody dodatniej.

Jak nadal nie wiesz, kim jest Daedalus?