Modułowe uziemienie to projekt stworzony specjalnie do instalacji przewodów uziemiających w obiektach mieszkalnych, na przykład takich jak podmiejskie domy prywatne, domy wiejskie, a także w obiektach przemysłowych i administracyjnych.

Modułowy uziemnik to prefabrykowana konstrukcja składająca się ze stalowych szpilek specjalnie potraktowanych miedzią, każda o długości 1,5 metra. Szpilki te są połączone w jedną pętlę uziemiającą obiektu.

Długość prefabrykowanego sworznia uziemiającego może osiągnąć głębokość około 30 - 40 metrów. Bolce uziemiające o długości 1,5 metra mają na końcach gwinty, przez które łączą się między nimi, staje się to możliwe, gdy prefabrykowany bolec uziemiający porusza się na głębokości - aby zwiększyć go o następny bolec itp. Głęboką instalację pionowego bolca uziemiającego wykonuje się w następujący sposób ...

Ryzyko obrażeń ludzi na skutek porażenia prądem, zarówno w produkcji, jak i życiu codziennym, jest bardzo wysokie. Jest to bezpośredni wynik nieprzestrzegania środków bezpieczeństwa, a także awarii lub wadliwego działania sprzętu elektrycznego i urządzeń gospodarstwa domowego. Dlatego stosowanie bezpiecznego napięcia do naszych domowych potrzeb jest trudne do przecenienia. W dzisiejszym artykule rozważymy praktykę i główne możliwości korzystania z bezpiecznego napięcia dla ludzi w naszym domu, domku lub mieszkaniu.

Jakie napięcie elektryczne jest bezpieczne dla ludzi? Teraz uważa się za bezpieczne dla ludzi napięcie 42 woltów (do niedawna było to 36 woltów), używane do przenośnego oświetlenia i sprzętu gospodarstwa domowego w powietrzu i w domu oraz 12 woltów, z zastrzeżeniem zastosowania przenośnych opraw oświetleniowych i urządzeń wewnątrz kotłów ...

Aby uprościć historię, możesz wyobrazić sobie tranzystor w postaci rezystora zmiennego. Konstrukcja podstawy to tylko uchwyt, który można przekręcić. W takim przypadku zmienia się rezystancja sekcji kolektor - emiter. Oczywiście nie trzeba przekręcać podstawy, bo może spaść. Oczywiście możliwe jest przyłożenie do niego pewnego napięcia względem emitera.

Jeśli napięcie w ogóle nie zostanie przyłożone, po prostu weź i zamknij wnioski bazy i emitera, nawet jeśli nie są krótkie, ale przez rezystor o wartości kilku kiloomów. Okazuje się, że napięcie emitera bazowego (Ube) wynosi zero. W związku z tym nie ma prądu podstawowego. Tranzystor jest zamknięty, prąd kolektora jest pomijalny, tylko ten sam prąd początkowy. Mniej więcej tak samo jak dioda w przeciwnym kierunku! W tym przypadku mówią, że tranzystor jest w pozycji OFF, co w normalnym języku oznacza zamkniętą lub zablokowaną. Stan przeciwny nazywa się nasyceniem ...

Na samym końcu poprzedniej części artykułu dokonano „odkrycia”. Oznacza to, że mały prąd podstawowy kontroluje duży prąd kolektora. Jest to właśnie główna właściwość tranzystora, jego zdolność do wzmacniania sygnałów elektrycznych. Aby kontynuować dalszą narrację, należy zrozumieć, jak duża jest różnica tych prądów i jak ta kontrola zachodzi.

Aby lepiej zapamiętać, o co toczy się gra, na rysunku pokazano tranzystor n-p-n z zasilaczami bazy i podłączonymi do niego obwodami kolektora. Wszystko, co mówi się o tranzystorze struktury n-p-n, jest całkiem prawdziwe w przypadku tranzystora p-n-p. Tylko w tym przypadku biegunowość źródeł zasilania powinna zostać odwrócona. A w samym opisie „elektrony” powinny być zastąpione „dziurami”, gdziekolwiek występują. Ale obecnie tranzystory o strukturze n-p-n są bardziej nowoczesne, bardziej poszukiwane ...

Tranzystor to aktywne urządzenie półprzewodnikowe, za pomocą którego przeprowadza się wzmocnienie, konwersję i generowanie oscylacji elektrycznych. Takie zastosowanie tranzystora można zaobserwować w technologii analogowej. Ponadto tranzystory są również wykorzystywane w technologii cyfrowej, gdzie są używane w trybie klucza. Ale w sprzęcie cyfrowym prawie wszystkie tranzystory są „ukryte” w układach scalonych, w ogromnych ilościach i mikroskopijnych rozmiarach.

Tutaj nie będziemy zbytnio rozwodzić się nad elektronami, dziurami i atomami, które zostały już opisane w poprzednich częściach artykułu, ale niektóre z nich, jeśli to konieczne, nadal będą musiały zostać zapamiętane. Tranzystor składa się z dwóch przejść, więc diodę można uznać za prekursor tranzystora lub jego połowę. Jeśli złącze p-n jest w spoczynku ...

W poprzednim artykule zaczęliśmy wprowadzać diodę półprzewodnikową. W tym artykule rozważymy właściwości diod, ich zalety i wady, różne konstrukcje i cechy zastosowania w obwodach elektronicznych.

Charakterystyka prądowo-napięciowa (CVC) diody półprzewodnikowej pokazano na rysunku. Tutaj, na jednym rysunku, przedstawiono charakterystykę I - V diod germanu (niebieskiego) i krzemu (czarnego). Łatwo zauważyć, że cechy są bardzo podobne. Na osiach współrzędnych nie ma liczb, ponieważ dla różnych rodzajów diod mogą się one znacznie różnić: mocna dioda może przepuszczać prąd stały o wartości kilkudziesięciu amperów, podczas gdy niska moc może przenosić tylko kilkadziesiąt lub setki miliamperów. Istnieje wiele diod różnych modeli i wszystkie mogą mieć różne cele, chociaż ich głównym zadaniem, główną właściwością jest ...

D.jod - najprostsze urządzenie w chwalebnej rodzinie urządzeń półprzewodnikowych. Jeśli weźmiemy płytkę półprzewodnika, na przykład Niemcy, i wprowadzimy zanieczyszczenie akceptora do jego lewej połowy, a do prawego dawcy, to z jednej strony otrzymamy odpowiednio półprzewodnik typu P, a drugi typ N. W środku kryształu otrzymamy tak zwane złącze P-N.

Poniższy rysunek pokazuje konwencjonalne oznaczenie graficzne diody na schematach: moc wyjściowa katody (elektroda ujemna) jest bardzo podobna do znaku „-”. Łatwiej jest zapamiętać. W sumie w takim krysztale znajdują się dwie strefy o różnych przewodnościach, z których wyłaniają się dwa przewody, dlatego powstałe urządzenie nazwano diodą, ponieważ przedrostek „di” oznacza dwa. W tym przypadku dioda okazała się półprzewodnikiem, ale podobne urządzenia były znane wcześniej: na przykład w erze lamp elektronowych istniała dioda lampowa zwana kenotronem ...

Czyste półprzewodniki mają taką samą ilość wolnych elektronów i dziur. Takie półprzewodniki nie są wykorzystywane do produkcji urządzeń półprzewodnikowych, jak wspomniano w poprzedniej części artykułu.

Do produkcji tranzystorów (w tym przypadku oznaczają one również diody, mikroukłady, a właściwie wszystkie urządzenia półprzewodnikowe), stosuje się typy półprzewodników typu n i p: o przewodności elektronicznej i dziurkowej. W półprzewodnikach typu n głównymi nośnikami ładunku są elektrony, aw półprzewodnikach typu p otwory.

Półprzewodniki o wymaganym typie przewodnictwa uzyskuje się przez domieszkowanie (dodawanie zanieczyszczeń) do czystych półprzewodników. Ilość tych zanieczyszczeń jest niewielka, ale właściwości półprzewodnika zmieniają się nie do poznania. Tranzystory nie byłyby tranzystorami, gdyby nie zostały użyte do ich produkcji ...