Napięcie dotykowe w studium przypadku bezpieczeństwa elektrycznego

Jak poważnie osoba zostanie zraniona porażeniem prądem, gdy znajdzie się pod napięciem? Zależy to od wielu czynników, takich jak rodzaj prądu w sieci, ścieżka prądu przepływającego przez ciało ofiary, opór elektryczny ciała i, oczywiście, napięcie dotykowe.

Tutaj o ostatnim czynniku i chciałbym porozmawiać bardziej szczegółowo. Kiedyś miałem okazję wysłuchać wykładów na temat bezpieczeństwa elektrycznego od profesora na Wydziale Stacji Elektrycznych lokalnej uczelni technicznej. Wiedza personelu administracyjnego i technicznego z prawem do urzędu jest sprawdzana corocznie, więc z roku na rok musiałem zobaczyć, jak profesor wykonuje tę samą sztuczkę przed publicznością.

Sztuczka polegała na tym, że profesor, szanowany człowiek w podeszłym wieku, otwarcie chuligani, zginając metalowy spinacz do papieru i popychając go gołymi rękami na przemian do obu gniazd 220-woltowego gniazdka elektrycznego. Jednocześnie profesor nie poniósł żadnych konsekwencji zdrowotnych, nie był zszokowany. Zilustrował więc tę koncepcję napięcie dotykowe.

Inną ilustracją tego samego tematu tego samego profesora była historia o tym, jak pracował jako elektryk z gildią i sprawdził, czy połączenia stykowe w prefabrykowanych rozdzielnicach i rozdzielnicach są ogrzewane. Metoda testowa, którą wybrał, była daleka od pośredniej - po prostu poczuł naprężenie śrub mocujących i końcówek kabli gołymi rękami, przerażając wszystkich pracowników w warsztacie, a nawet głównego inżyniera energetyki w przedsiębiorstwie.

Oczywiście za tym zachowaniem profesora czuje się jawna odwaga i chęć zszokowania publiczności. Ale dlaczego to nie było naprawdę szokujące? Tak, ponieważ napięcie jego dotyku na części pod napięciem było bliskie zeru!

Jeśli znasz trochę elektrotechniki, odpowiedź jest oczywista. W końcu zgodnie z Prawo Ohma każdy element obwodu „przejmuje” część napięcia wprost proporcjonalną do jego rezystancji elektrycznej. Łańcuch w przypadku ogniska z spinaczem do papieru tworzy coś takiego: drut fazowy - spinacz do papieru - ręka profesora - on, przepraszam, nogi - podeszwy butów - linoleum na podłodze - deski podłogowe - betonowy jastrych podłogowy - uziemione metalowe konstrukcje budynku.

Jak widać, między ciałem profesora a niezawodnym „zero” jest masa elementów obwodu, których rezystancja jest obliczana co najmniej w kilo-omach. To właśnie te linoleum i deski przyjęły wszystkie niebezpieczne 220 V. Dlatego coroczna „miniaturowa klips” od profesora wywarła niezatarte wrażenie tylko na sprzątaczach i kierownikach dostaw, poświadczających pierwszą grupę bezpieczeństwa elektrycznego. Reszta publiczności dobrze znała prawo Ohma.

Jednak pomimo faktu, że profesor wielokrotnie przeprowadzał takie eksperymenty, nie powinien powtarzać swoich „wyczynów”. I nie tylko dlatego, że normy bezpieczeństwa elektrycznego nie zalecają dotykania części pod napięciem instalacji elektrycznych, które są pod napięciem. Po prostu, określając napięcie dotyku na oku, bardzo łatwo jest popełnić błędy w parametrach obwodu. I taki błąd może być śmiertelny.

Na przykład profesor, szukając kontaktu w instalacjach elektrycznych w warsztacie, mógł nie zauważyć, że gwóźdź zdradziecko wydostał się z jego buta i że nieznany życzliwy hojnie spryskał podłogę wokół tej instalacji solanką. Co więcej, ręce profesora mogą być niewłaściwie spocone. A co wtedy zakończy ten zwykły czek?

Dlatego nie należy mieć nadziei, że napięcie dotykowe będzie niewielkie. Należy pamiętać, że instalacja elektryczna może przyjąć wartość nominalną. Lepiej być zbyt czujnym niż cierpieć z powodu własnej nieostrożności.