Kodowanie kolorami przewodów

Kolorowa izolacja przewodów jest dziś integralną cechą udanego i prawidłowego montażu instalacji elektrycznej. Takie rozwiązanie nie jest żadnym sposobem na uczynienie drutów pięknymi i atrakcyjnymi dla konsumenta, jest wygodnym oznakowaniem kolorowym, znormalizowanym i regulowanym w całym cywilizowanym świecie, co bez przesady jest koniecznością.

Kolorowe oznaczenie drutów nadaje dokładne oznaczenie każdemu przewodnikowi, kolor izolacji rdzenia oznacza jego przeznaczenie w grupie kilku przewodników i ułatwia proces przełączania i instalacji. To rozwiązanie eliminuje błędy, które mogą wystąpić podczas instalacji, co może prowadzić do śmiertelnego porażenia prądem lub zwarcia. Naprawa i konserwacja sieci elektroenergetycznych staje się również bezpieczniejsza, jeśli przewody są dokładnie oznakowane.

Standard określony w PUE ściśle określa kolory oznakowania, a dzięki temu standardowi można łatwo zidentyfikować każdy przewodnik, każdy rdzeń kabla w grupie według koloru lub kodu alfanumerycznego.

Z reguły przewodnik jako całość ma określony kolor, ale dopuszczalne jest jedynie znakowanie końców poszczególnych rdzeni w punktach przełączania, w których możliwe jest zastosowanie kolorowej taśmy elektrycznej lub kolorowego kambryku. Ponadto rozważymy bardziej szczegółowo, jak dokładnie takie znakowanie jest wykonywane dla sieci jednofazowych, trójfazowych i prądu stałego.

Standardowe kodowanie kolorami szyn i przewodów dla trójfazowych sieci prądu przemiennego:

W trójfazowych sieciach prądu przemiennego wejścia transformatora wysokiego napięcia zarówno na stacjach i podstacjach, jak i szynach są pomalowane na następujące kolory, odpowiadające fazom:

• Faza „A” - pomalowana na żółto;

• Faza „B” - pomalowana na zielono;

• Faza C ma kolor czerwony.

Standardowe kodowanie kolorami przewodów i szyn DC:

W przypadku obwodów prądu stałego charakterystyczne są tylko dwie magistrale: dodatnia i ujemna. Tutaj przewód dodatni (szyna ładunku dodatniego) jest oznaczony na czerwono, a przewód ujemny (szyna ładunku ujemnego) jest zaznaczony na niebiesko, ponieważ przewody zerowe i fazowe są tutaj zasadniczo nieobecne. Drut środkowy (M) jest zaznaczony na niebiesko.

W przypadku, gdy sieć prądu stałego zawierająca dwa przewody jest tworzona przez rozgałęzienie z trójprzewodowego obwodu prądu stałego, przewody są oznaczone w taki sam sposób, jak odpowiadające im przewody pierwotnego obwodu trzyprzewodowego.

Faza, zero i masa w okablowaniu:

Elektryczne sieci prądu przemiennego są teraz zawsze układane za pomocą skręconego drutu w izolacji rdzeni o różnych kolorach, co znacznie ułatwia proces instalacji. Jeśli okablowanie zostanie wykonane przez jednego instalatora, a w przyszłości inne osoby przeprowadzą konserwację i naprawę sieci, nie będą już zmuszone do ciągłej identyfikacji „Faza” i „zero”, po prostu orientują się w kolorze.

Ale w dawnych czasach był to prawdziwy problem, ponieważ izolacja była używana monochromatycznie - albo biała, albo czarna. Teraz standard został opracowany i zgodnie z GOST R 50462 „Identyfikacja przewodów za pomocą oznaczenia kolorowego lub cyfrowego”, rdzenie są oddzielne, a kable mają ściśle określone oznaczenia.

Funkcja znakowania polega na stworzeniu zdolności do szybkiego i łatwego jasnego określenia celu każdego konkretnego przewodu w dowolnej jego sekcji, jest to jedno z głównych wymagań PUE.

Jakiego koloru według GOST muszą mieć przewody w instalacjach elektrycznych prądu przemiennego o napięciu do 1000 woltów oraz z uziemionym punktem zerowym, do których należą prawie wszystkie budynki mieszkalne i biurowe?

Przewód zerowy (N) jest niebieski.Dla neutralnego przewodu ochronnego (PE) - żółto-zielone oznakowanie w postaci pasków wzdłuż lub w poprzek rdzenia. Takie oznakowanie we wspomnianej kombinacji kolorów dotyczy tylko przewodów uziemiających (dla zerowego zabezpieczenia).

Gdy przewód neutralny zostanie wyrównany z zerowym zabezpieczeniem (PEN), następnie na całej długości drutu znakowanie odbywa się na niebiesko, a w punktach połączeń (na końcach przewodnika) - żółto-zielone paski lub odwrotnie: żółto-zielony przewodnik z niebieskimi końcami.

Dlatego przewody zerowe są oznaczone następującymi kolorami:

• Zerowy drut roboczy (N) - oznaczenie na niebiesko;

• Zerowy przewód ochronny (PE) - oznakowanie żółto-zielony;

• Zerowy drut wyrównany (PEN) - żółto-zielone oznaczenie z niebieskimi znakami na końcach lub odwrotnie (patrz wyżej).

Przewody fazowe, zgodnie ze standardem PUE, można oznaczyć jednym z następujących kolorów: czerwony, czarny, fioletowy, brązowy, szary, różowy, pomarańczowy, turkusowy lub biały.

Jeżeli jednofazowy obwód elektryczny uzyskuje się przez rozgałęzienie z sieci trójfazowej, wówczas drut fazowy uzyskanego obwodu jednofazowego musi koniecznie odpowiadać kolorowi pierwotnego drutu sieci trójfazowej, z którego wykonana jest gałąź.

Przewody są oznaczone w taki sposób, że kolory przewodów fazowych w żaden sposób nie pasują do koloru przewodu neutralnego. A jeśli zostanie użyty nieznakowany kabel, wówczas na końcach rdzeni, w złączach zostaną wykonane kolorowe znaki za pomocą kurczliwych tulei lub kolorowej taśmy elektrycznej. Ale aby zapobiec niepotrzebnym pracom przy produkcji etykiet, wystarczy początkowo wybrać odpowiedni kolor izolacji, wybierając kabel o odpowiedniej długości do twoich potrzeb.

Czasami elektryk w pracy musi poradzić sobie z niezbyt przyjemnymi sytuacjami, gdy okablowanie jest już zakończone, a ani połączenia w panelu, ani przewody nie są oznaczone, w tym przypadku osoba musi spędzać czas i, za pomocą sondy, wykryj „fazę”, „zero” i „masę”.

Jednak zawsze należy pamiętać, że nawet jeśli nie można kupić drutu o pożądanym kolorze, z pewnością można użyć drutu dowolnego koloru, ale wtedy zdecydowanie należy oznaczyć końce rdzeni co najmniej kolorową koszulką termokurczliwą lub kolorową taśmą elektryczną. I zawsze pamiętaj, że podczas okablowania należy zachować ostrożność i zawsze przestrzegać środków ostrożności.