Lutownice elektryczne: rodzaje i konstrukcje

Nowoczesna technologia elektroniczna rozwija się bardzo szybko. Stopień integracji nowoczesnych mikroukładów jest taki, że miliony tranzystorów pasują do jednej obudowy, ale same obudowy stają się coraz mniejsze. Części dyskretne - tranzystory, kondensatory, rezystory są również małe, bezołowiowe. Wszystko to jest montowane na płytach za pomocą montażu powierzchniowego SMD. Części są tak ciasno rozmieszczone, że po prostu niemożliwe jest lutowanie czegoś zwykłą cztero-watową elektryczną lutownicą EPSN.

To prawda, że ​​niektórzy eksperci z lutownicy twierdzą, że możesz lutować cokolwiek chcesz, nawet za pomocą siekiery. Być może tak jest, ale, jak mówią, nie każdy jest dany. Dlatego lepiej jest jednak użyć lutownicy, ponieważ teraz istnieje bardzo szeroki wybór narzędzi lutowniczych. Aby kupić to narzędzie, musisz być kreatywny i nie brać wszystkiego, co przyciąga wzrok.

Przede wszystkim należy ustalić, do jakiej pracy kupowana jest lutownica elektryczna. Jeśli planujesz lutować masywne części, na przykład grzejniki samochodowe, rury miedziane, konstrukcje cynowe - ogólnie rzecz biorąc, wszystko, co ma duży radiator, będzie wymagało lutownicy młotkowej o bardzo dużej mocy. Taka lutownica jest często nazywana „siekierą”. Moc takich lutownic sięga kilkuset watów. Mocną lutownicę typu siekierowego pokazano na rysunku 1.

Rysunek 1. 200 W lutownica młotkowa

Oczywiście cel takiej lutownicy jest bardzo specyficzny, nie zawsze i wszędzie może być potrzebny. Lutownica o mocy 25 ... 60W jest bardziej odpowiednia do użytku domowego. Od czasu do czasu mogą wykonywać prawie wszystkie prace lutownicze przy naprawie urządzeń gospodarstwa domowego, a nawet lutować płytki drukowane z komponentami wyjściowymi. Wygląd takiej lutownicy pokazano na rycinie 2.

Rysunek 2. Lutownica EPSN

Konstrukcja takiego lutownicy jest nierozdzielna, jak opisano nawet w dołączonych do niej instrukcjach. Możesz powiedzieć o tej lutownicy, że jej grzejnik jest dość trwały, bardzo rzadko się wypala, nawet jeśli bardzo intensywnie korzystasz z lutownicy. Często zdarza się, że żądło miedzi pali się i jest przyspawane wewnątrz grzejnika tak mocno, że po prostu nie można go zdobyć, w tym przypadku musisz kupić nową lutownicę.

Aby temu zapobiec, zaleca się okresowe usuwanie grotu z lutownicy i czyszczenie go z produktów utleniania. W takim przypadku czarny proszek wysypuje się z samej lutownicy. Wszystko to jest dobre, gdy czytasz, ale w większości przypadków po prostu o tym zapominają i nadal wyrzucają całkowicie działającą lutownicę.

Przed użyciem nowej lutownicy końcówka końcówki powinna być pokryta cyną. Aby to zrobić, najpierw musisz podgrzać lutownicę, a następnie usunąć tlenki za pomocą małego pilnika, szybko zanurzyć oczyszczony koniec w kalafonii, a następnie w lutu. W rezultacie kropla lutu pozostaje na powierzchni roboczej żądła. Jeśli nie zostanie to zrobione, żądło zmieni kolor na czarny i po prostu nie uda mu się stopić lutu.

Podczas tego procesu żądło miedzi stopniowo rozpuszcza się w lutu, tworzą się na nim skorupy i pojawiają się tlenki. Praca z takim żądłem staje się niemożliwa i ponownie konieczne jest poprawienie go za pomocą pliku i serwisowanie. I tak dalej, dopóki nie zostanie mały kawałek żądła. To żądło powinno zostać zmienione.

Nieco mniejszy żądło wypali się, jeśli zostanie wbity do pożądanego kształtu przed użyciem: na powierzchni żądła miedzianego powstaje nitująca, twardsza warstwa metalu. To ta nitowana warstwa jest bardziej odporna na blaknięcie.

Domowe projekty elektrycznych lutownic

Czasami zdarza się, że lutownica, nawet o mocy zaledwie 25 W, jest zbyt duża, aby lutować niewielką część. W takim przypadku może pomóc drut miedziany owinięty wokół końcówki, jak pokazano na rycinie 3.

Ryc. 3. Zmniejszenie wielkości żądła przez nawijanie drutu miedzianego

Takie zaimprowizowane żądło należy najpierw napromieniować, jak napisano tuż powyżej. Oczywiście ten projekt jest krótkotrwały, ale wystarczy zrobić kilka racji żywnościowych.

Kiedyś radioamatorzy zaproponowali wiele projektów miniaturowych lutownic elektrycznych. Wiele z nich było nawet bardzo dobrych, ale niestety do ich wykonania potrzebna była tokarka i metaloplastyka. W domu wykonanie takiej lutownicy jest po prostu niemożliwe.

Ale nasi ludzie, wykazując się kreatywnym podejściem, wymyślają miniaturowe lutownice z improwizowanych środków. Dwa z tych projektów zostały opublikowane w czasopiśmie Radio nr 1 2011. Pierwszy z nich pokazano na rycinie 4. Oparty był na palniku do drewna, z którego wielu korzystało w dzieciństwie.

Rysunek 4. Lutownica z palnika na drewno

Konstrukcja lutownicy jest wyraźnie widoczna na rysunku. Wystarczy ciasno owinąć drut miedziany o średnicy półtora milimetra na spirali palnika i oczywiście w końcu napromieniować lutownicę! Wynikające z tego zaimprowizowanie jest bardzo podobne do projektu pokazanego na poprzednim rysunku. Autor lutownicy O. Iwanow z miasta Włodzimierz.

Niewątpliwą zaletą tej konstrukcji jest to, że temperatura palnika jest regulowana, co oznacza, że ​​możliwe jest dostosowanie temperatury ogrzewania powstałej lutownicy.

Autor innej zaimprowizowanej lutownicy A. Filippov z p. Nyuksenitsa z regionu Wołogdy. Konstrukcja lutownicy pokazano na rysunku 5.

Ryc. 5. Improwizowana lutownica A. Filippova

Jako grot lutownicy stosuje się drut miedziany o średnicy 1,6 mm i długości około 60 mm, na którym nawijana jest „spirala” drutu miedzianego PEV-2 o średnicy 0,16 mm. Uzwojenie jest okrągłe zaokrąglone, odchodząc od żądła o 8..10 mm, długość uzwojenia wynosi około 35 mm. Przed pierwszym włączeniem rolę izolacji międzyzwojowej pełni szkliwo, które pokrywa drut.

Po wypaleniu spirali rolę izolacji pełni tlenek, który pojawia się na drutach, co wystarcza przy niskim napięciu zasilania. Odwrotny koniec pręta lutowniczego jest zagięty za pomocą pierścienia i przymocowany do uchwytu z twardej gumy za pomocą jednej śruby. Napięcie zasilania jest dostarczane przez elastyczny przewód o przekroju co najmniej 0,75 mm2.

Lutownica powinna zostać przepuszczona regulowany stabilizator prądu z izolacją galwaniczną od sieci. Przy napięciu zasilania około 5 V pobierany prąd mieści się w zakresie 2 ... 2,5 A, co zapewnia wystarczające nagrzewanie miedzianej „spirali”. Przy tych parametrach moc lutownicy wynosi P = U * I = 5 * 2,5 = 12,5 W.

Biorąc pod uwagę, że prąd wypalania drutu miedzianego o średnicy 0,16 mm wynosi 6A, konstrukcja jest dość trwała. Autor twierdzi, że używa takiej lutownicy od kilku lat, chociaż początkowo projekt był pomyślany jako jednorazowy.

Domowe lutownice elektryczne stają się historią, ponieważ chiński przemysł opanował teraz bardzo szeroką gamę urządzeń lutowniczych. Możesz kupić dowolną lutownicę do dowolnego celu. Lutownice różnią się przede wszystkim konstrukcją grzejnika.

Grzejniki ceramiczne i Nichrome

Kupując lutownicę elektryczną, rozważ rodzaj grzejnika.

Grzałka nichromowa jest spiralnie uzwojona na ceramicznej podstawie w wewnętrznym otworze, w który wkładany jest pręt lutowniczy. Niektóre z najbardziej zaawansowanych grzejników mają zintegrowany termopara, umożliwiając ustabilizowanie temperatury ogrzewania. Konstrukcja grzejnika nichrom pokazano na rysunku 6.

Rysunek 6. Grzejnik Nichrome

Pokazano również niepalny pręt lutowniczy. Sam jest oczywiście wykonany z miedzi, a na zewnątrz jest pokryty warstwą niklu.W żadnym wypadku takich prętów nie należy wypełniać plikiem w celu napromieniowania, chociaż wielu użytkowników skarży się, że takie kłucie jest słabe, nie trzymają lutu na sobie.

Nic nie zostało jak lutować tylko z dopływem lutu: lutownica w jednej ręce, cienki drut lutu w drugiej i deska pod nimi. A potem powiedz, że pod niezasłużonym żądłem lut słabo się topi. Klasyczne lutowanie Zgodnie z metodą zanurzył lutownicę w lutu, złapał kroplę, przeniósł ją na planszę, co w zasadzie niemożliwe.

Na czym polega problem i jak go rozwiązać? Jest to opisane tutaj: Jak napromieniować ognioodporne żądło na szpilce do włosów

Nowoczesne lutownice produkowane są głównie z grzejnikami ceramicznymi. Technologia produkcji takich grzejników jest dość skomplikowana i opanowana przez kilka znanych firm. Przede wszystkim są to właśnie wspomniana firma Weller, Hakko, Ersa i kilka innych.

Grzejnik ceramiczny jest bardzo trwały. Jeśli konwencjonalny grzejnik nichromowy podczas lutowania na skalę przemysłową (kilka tysięcy racji dziennie na zmianę) stanie się bezużyteczny po około sześciu miesiącach, wówczas ceramiczne grzejniki będą służyć przez lata, oczywiście pod warunkiem ostrożnego użytkowania.

Główną zaletą grzejników ceramicznych jest duża szybkość nagrzewania: lutownica osiąga tryb pracy w zaledwie 30 sekund. Zasadniczo nie jest szczególnie ważne, jak szybko lutownica nagrzeje się po pierwszym włączeniu. Szybkość ta jest ważna dla działania termostatu, ponieważ im szybciej nagrzewa się grot, tym bardziej stabilna jest temperatura lutowania.

Ryc. 7 pokazuje grzałkę lutowniczą Ersa TechTool do zastosowania w stacjach lutowniczych.

Rysunek 7. Grzejnik ceramiczny Ersa

Łatwo zauważyć, że obszar grzewczy grzejnika ceramicznego znajduje się na końcu pustego żądła, dlatego jest to głównie część bliższa ogrzanemu punktowi lutowania. Bardzo blisko punktu lutowania znajduje się termopara. Taki układ termopary zapewnia szybką reakcję jednostki elektronicznej nawet na niewielkie zmiany temperatury w punkcie lutowania. To na nią wpływa wysoka szybkość nagrzewania grzejnika ceramicznego.

Wymiana końcówki odbywa się za pomocą plastikowej falistej nakrętki, która pozostaje zimna, nawet gdy lutownica jest podgrzana do 400 stopni. Pozwala to na wymianę grotu w zaledwie 30 sekund, bez czekania na ostygnięcie lutownicy. Oto taki zaawansowany technicznie grzejnik ceramiczny.

Lutownica TechTool jest droga. Nawet jego oferta w sklepach internetowych „w niskich cenach” daje wynik 7750 rubli (bez elektronicznej jednostki sterującej). Tam, gdzie nie są uwiedzeni niskimi cenami, tę lutownicę można kupić za 8 257,00 rubli. Ale radioamatorzy nie powinni obawiać się takich cen, ponieważ są to ceny profesjonalnej lutownicy zaprojektowanej do ciągłej pracy na całej zmianie.

Do celów amatorskich możesz wybrać tańsze modele Ersa, na przykład lutownicę z regulatorem temperatury PTC 70, której wygląd pokazano na rycinie 8. Nawet w najtańszym sklepie Chip and Dip żądają 3710 rubli, co nie jest dobrym narzędziem takie drogie.

Rysunek 8. Lutownica z regulacją temperatury PTC 70

Do niezbyt częstego użytku do celów amatorskich całkiem odpowiednia jest lutownica chińska: niech będzie trochę gorzej, ale cena jest dobra.

Wymienne użądlenia są umieszczane na grzejniku ceramicznym i są utrzymywane przez zatrzask sprężynowy. Analogowy stabilizator temperatury jest ukryty w uchwycie lutownicy, której czujnikiem jest sam element grzejny, ponieważ jego rezystancja zmienia się wraz z temperaturą ogrzewania.

Nawiasem mówiąc, takie stabilizatory temperatury są oferowane w amatorskich konstrukcjach radiowych do konwencjonalnych lutownic EPSN. Pokrętło regulacji temperatury jest wyciągane na uchwyt lutownicy, jak pokazano na rysunku 9.

Rysunek 9. Pokrętło ustawienia temperatury lutownicy PTC 70

Napięcie zasilania lutownicy 220 V, moc grzałki 75 W. Przy takich parametrach grzejnika ceramicznego temperatura końcówki będzie utrzymywana na bardzo stałym poziomie, lutownica nie przylgnie do płytki, ponieważ im mocniejszy grzejnik, tym szybciej końcówka się nagrzeje.

Taka lutownica może lutować cienkie ścieżki drukowanego okablowania i wystarczająco duże części bez obawy o przegrzanie lub ochłodzenie lutownicy. Do lutownicy jest cały zestaw końcówek odpowiednich do różnych prac lutowniczych.

Niektórzy producenci chowają najcieńszą spiralę nichromową w ceramicznym cylindrze i nazywają ten grzejnik ceramicznym. Może to taka komercyjna sztuczka, ale grzejnik wciąż jest nichromem. W prawdziwym grzejniku ceramicznym sama ceramika jest podgrzewana.

Lutownice z takim grzejnikiem często wykonuje się również z termostabilizatorem w rękojeści, ale są również bez niego. Niektóre modele mają wbudowaną termoparę, z której można korzystać tylko pod warunkiem posiadania zewnętrznego urządzenia elektronicznego. Takie zestawy nazywane są stacjami lutowniczymi.

Schemat jest dość prosty i łatwy do powtórzenia. Sygnał termopary wbudowanej w lutownicę jest wzmacniany i zasilany komparator. Gdy napięcie termopary osiągnie ustawiony poziom, grzejnik wyłącza się. Wskaźnik cyfrowy służy do wskazywania ustawionej temperatury, chociaż w zasadzie można się bez niej obejść. Piękno tego projektu polega na tym, że nie trzeba programować mikrokontrolera, którego po prostu nie ma w obwodzie.

Artykuł zawiera szczegółowy opis obwodu, zalecenia dotyczące uruchomienia, rysunki płytek drukowanych. Wszystko to pomoże szybko i łatwo zmontować taką stację lutowniczą. Wygląd autorskiej wersji domowej stacji lutowniczej pokazano na rycinie 10.

Rycina 10. Wygląd domowej stacji lutowniczej

Grot lutownicy

Nowoczesne lutownice są wyposażone w cały zestaw wymiennych końcówek odpowiednich na każdą okazję. Jeden z tych zestawów pokazano na rycinie 11. Wygląd lutownicy SR971 pokazano na rycinie 12.

Sprzedawana lutownica jest wyposażona tylko w jedną stożkową końcówkę, dlatego musisz dokupić pozostałe końcówki. Moc ceramicznego elementu grzejnego wynosi 25 W przy napięciu zasilania 220 V. Grot lutownicy jest uziemiony, co umożliwia lutowanie elementów wrażliwych na elektryczność statyczną. Wymienna końcówka jest łatwa w instalacji, co pozwala na różne prace lutownicze. Aby to zrobić, wystarczy odkręcić nakrętkę radełkowaną powierzchnią, zmienić żądło i ponownie dokręcić nakrętkę.

Kształt rączki lutownicy jest dość ergonomiczny, waga lutownicy jest niewielka, całkiem wygodnie jest pracować z takim narzędziem. Jedyną rzeczą, która nieco przewyższa wszystkie zalety, jest brak wbudowanego regulatora mocy.

Rysunek 11. Zestaw końcówek zamiennych do lutownicy SR971 z grzałką ceramiczną

Rysunek 12. Lutownica z SOLOMON SR971

Podczas pracy z komponentami SMD nie warto mieć końcówki typu „plug” i końcówki mini-wave: pierwsza przeznaczona jest do lutowania drobnych rzeczy, takich jak rezystory i kondensatory, a druga umożliwia lutowanie części wielo-pinowych w płaskich obudowach bez obawy, że lut spadnie między końcówki.

Ryciny 13 i 14 pokazują fragmenty stołu z końcówkami Wellera, z których można wybrać i zamówić żądaną końcówkę. Ponadto Weller chroni swoje użądlenia za pomocą grawerowania laserowego, ponieważ jest wystarczająco dużo firm, aby sfałszować oryginalne użądlenia.

Zastosowanie takich podrobionych chińskich użądleń często sprawia, że ​​sprzęt lutowniczy jest bezużyteczny, a lutownice Weller są bardzo drogie. Nawet ci, którzy zajmują się lutowaniem na profesjonalnym poziomie, nie zawsze mają odwagę kupować taki sprzęt.

Rysunek 13. Wtyczka typu grot

Jest to nawet bardzo wygodne: przynosisz takie żądło do rezystora, oba końce są natychmiast podgrzewane i pozostaje tylko usunąć część z planszy.

Do takich operacji w arsenale sprzętu lutowniczego służy specjalne narzędzie - szczypce termiczne. Możesz natychmiast podgrzać część i usunąć ją z planszy. W rzeczywistości są to dwie lutownice połączone w jeden wspólny projekt. Taki instrument jest bardzo drogi, ale jak pokazuje praktyka, można się bez niego obejść.

Rycina 14. Typ żądła „minivolna”

Na powierzchni roboczej żądła znajduje się małe kuliste wgłębienie (oznaczone linią przerywaną), w którym zbiera się stopione lutowie. Następnie wykonuje się żądło na wnioskach z płaskiego mikroukładu, naturalnie zainstalowanego na płycie, a dostawa lutu przepływa do wniosków i ścieżek płyty.

Jest to bardzo wygodne, nie musisz wtykać osobno w każde wyjście mikroukładu, wszystko okazuje się, jakby samo z siebie. Technologia ta zwiększa wydajność lutowania ręcznego co najmniej dziesięć razy, a także poprawia jakość.

Wydawałoby się, że takie żądło może być elementarnie wykonane ze zwykłej miedzi: nie pozostaje nic innego, jak wywiercić mały i niezbyt głęboki otwór we właściwym miejscu. Ale tylko te małe rozmiary doprowadzą do tego, że takie żądło szybko się zapali, nie będzie śladu maleńkiej dziury. Ale jeśli istnieje potrzeba lutowania jednego lub dwóch mikroukładów, takie żądło jest całkiem odpowiednie.

Zastrzeżone „minowave” (jako opcja „mikrofalówka”) jest wykonane z niepalną powłoką chromową, a czubek żądła jest cynowany chemicznie. Zwilżalność takiego użądlenia jest wspaniała, co jest być może najważniejszym warunkiem lutowania wysokiej jakości.

Technologia instalacji i demontażu mikroukładów w obudowach planarnych została wystarczająco szczegółowo opisana w artykule V. Barinova „Montaż i demontaż mikroukładów w obudowach małych z płaskimi wyprowadzeniami”. Artykuł został opublikowany w czasopiśmie Radio 1, 2010, s. 25.

Lutownica indukcyjna

Wszystkie omówione powyżej lutownice wykorzystują grzałki różnych typów, z których ciepło jest przenoszone na grot lutownicy, a do stabilizacji temperatury wymagany jest obwód elektroniczny. Lutownice indukcyjne są rozmieszczone w zupełnie inny sposób, w którym sam żądło jest ogrzewane prądami o wysokiej częstotliwości i służy jako element grzewczy. I nie jest potrzebny grzejnik ceramiczny ani nichrom. Schemat ideowy lutownicy indukcyjnej pokazano na rycinie 15.

Rysunek 15. Indukcyjne urządzenie lutownicze

Pręt lutowniczy wykonany jest z miedzi, a jego tył pokryty jest stopem ferromagnetycznym żelaza i niklu. W tej części końcówki znajduje się cewka indukcyjna zasilana napięciem o częstotliwości 470 kHz. Oscylacje o wysokiej częstotliwości indukują prądy powierzchniowe w rdzeniu, które ogrzewają powłokę żelazo-niklową, która ma właściwości magnetyczne i wystarczająco duży opór elektryczny w porównaniu do miedzi. Połączenie tych właściwości prowadzi do nagrzewania powłoki ferromagnetycznej.

Ciepło z ogrzanej warstwy ogrzewa cały rdzeń, wchodzi do środka, chłodząc warstwę ferromagnetyczną, ponieważ wewnątrz rdzenia znajduje się miedź! Powłokę ogrzewa się, aż temperatura całego rdzenia osiągnie punkt Curie. Jest to temperatura, w której powłoka ferromagnetyczna traci swoje właściwości magnetyczne. Mówiąc prościej, zwykły żelazny gwóźdź, w odpowiedniej temperaturze, nie będzie już przyciągany przez zwykły magnes stały.

Wraz z utratą właściwości magnetycznych efekt powierzchniowy przestaje działać, a prądy o wysokiej częstotliwości wchodzą do rdzenia miedzianego, gdzie nie powodują żadnego ogrzewania. Ponieważ miedź nie reaguje na pola magnetyczne, pochłanianie energii z pola magnetycznego ustaje, a ogrzewanie rdzenia również się zatrzymuje, ponieważ temperatura końcówki osiąga punkt Curie.

Podczas procesu lutowania końcówka oddaje zgromadzone ciepło w celu stopienia lutu i podgrzania lutowanych części. Temperatura końcówki spada poniżej punktu Curie, właściwości magnetyczne powłoki zostają przywrócone i rozpoczyna się ogrzewanie.Co więcej, im bardziej masywne są lutowane części, tym szybciej rdzeń ma tendencję do stygnięcia, im dalej od punktu Curie, tym większy wpływ prądów powierzchniowych.

Innymi słowy, moc grzewcza, jej prędkość dostosowuje się do warunków lutowania: im intensywniej pobierane jest ciepło zmagazynowane przez żądło, tym intensywniejsze jest podgrzewanie żądła. Nic dziwnego, że ta technologia ogrzewania nazywa się Smart Heat, co można przetłumaczyć jako „smart heat”. Opracowanie lutownicy indukcyjnej, a także sama technologia Smart Heat należy do amerykańskiej firmy Metcal.

Zaletą tej technologii jest to, że nie wymaga ona skomplikowanych obwodów elektronicznych do utrzymania temperatury, ponieważ nie jest tajemnicą, że najbardziej zaawansowane stacje lutownicze są kontrolowane przez mikrokontrolery i mają dość skomplikowane obwody. A potem wszystko dzieje się z powodu samego żądła lutowniczego! Wystarczy zasilić go napięciem o wysokiej częstotliwości.

I tutaj może pojawić się pytanie: lutowie mogą być używane inaczej, każdy ma swoją własną temperaturę topnienia. Jak zmienić temperaturę nagrzewania końcówki dla określonego rodzaju lutu?

Okazuje się, że wszystko jest proste. Lutownica jest wyposażona w kilka końcówek wkładów, każda w swojej temperaturze, która zależy od składu chemicznego powłoki ferromagnetycznej. Po prostu weź kolejny nabój i użyj złącza, aby włożyć go do uchwytu lutownicy.

Stosowane są głównie wkłady z serii 500, 600 i 700. Liczby te wskazują temperaturę nagrzewania w skali Fahrenheita. Każda seria ma zestaw końcówek o różnych kształtach, odpowiednich do wszystkich prac lutowniczych. Ale w punkcie Curie lutownice są nie tylko indukcyjne.

Około piętnaście lat temu wyprodukowano już lutownice z mechanicznym regulatorem temperatury. Mają najpopularniejszy grzejnik nichrom, ale na tylnym końcu pręta lutowniczego znajduje się mała tabletka ferromagnetyczna, do której przyciągany jest magnes sterujący działaniem mikroprzełącznika. Gdy tylko grot zostanie podgrzany do temperatury roboczej, do punktu Curie słychać kliknięcie wewnątrz lutownicy i grzałka wyłącza się. Z pewnym spadkiem temperatury styk ponownie się klika, żądło zaczyna się rozgrzewać.

Aby zmienić temperaturę ogrzewania, w zestawie lutownicy znajduje się kilka wskazówek z różnymi punktami Curie.

Inne projekty lutownic

Historia lutownic będzie nieco niekompletna, jeśli nie wspomnisz o innych, można powiedzieć, typach egzotycznych. Przede wszystkim są to autonomiczne lutownice, które nie wymagają podłączenia do prądu. Niektóre z nich nadal zużywają prąd z baterii lub nawet baterii wbudowanych we wstrzykiwacz.

Inne lutownice gazowe działają jak zwykła latarka gazowa, ogrzewają tylko końcówkę lutownicy. Jeśli żądło zostanie usunięte, okazuje się, że to tylko palnik gazowy.

Dzięki swoim właściwościom „lutowniczym” lutownice gazowe ledwo docierają do najlepszych lutownic elektrycznych. Wskazują na to wszyscy, którzy kiedykolwiek korzystali z tego cudu techniki.

Jedyną zaletą gazu i innych autonomicznych lutownic jest niezależność od okablowania elektrycznego: możesz lutować coś nawet w czystym polu. Ale, dzięki Bogu, takie ćwiczenia nie są często wykonywane. Dlatego lepiej jest użyć lutownicy elektrycznej.

Boris Aladyshkin

Przeczytaj także na ten temat: Jak wybrać stację lutowniczą