Przydatne wskazówki dotyczące korzystania z płyt lutowniczych bez lutowania

Kontynuacja artykułu o płyty lutownicze bez lutu. Jeśli pierwsza część artykułu skupia się na przeglądzie płyt prototypowych i opisie ich urządzenia, teraz rozważymy kilka użytecznych subtelności i niuansów, które musisz znać podczas pracy z takimi płytkami prototypowymi.

Jeśli instrukcje bezlutowej płyty pilśniowej mówią, że średnica drutu włożonego do styków wynosi 0,4 - 0,7 mm, nie powinieneś próbować wstawiać wniosków części, które są grubsze niż określona wartość. Doprowadzi to do osłabienia i zużycia styków. Jeśli zajdzie potrzeba użycia takich części, lepiej przylutować przewody o określonej średnicy do grubych zacisków lub po prostu owinąć je. Oczywiście drut powinien być bez izolacji.

Deski do lutowania bez lutowania są sprzedawane w dwóch poziomach wykończenia: z drutami - zworkami i bez nich. W pierwszej wersji płyta jest nieco droższa, ale nie ma znaczenia, czy uda ci się kupić oddzielną płytę - zawsze możesz coś dostosować.

Przewody przełączające są oczywiście sprzedawane osobno, ale jeśli nie ma potrzeby ani możliwości ich zakupu, to drut KSVV 4 * 0.4, używany do instalacji alarm pożarowy.

Taki drut zawiera 4 izolowane przewody o średnicy zaledwie 0,4 mm. Izolację z drutu można łatwo usunąć nożami bocznymi lub nożem, a same rdzenie nie mają powłoki lakierniczej.

Jeśli konieczne jest wykonanie prototypu złożonego urządzenia, poszczególne jego funkcjonalnie ukończone części najlepiej złożyć na oddzielnych płytach prototypowych o małych rozmiarach, a następnie zmontować całą strukturę z powstałych węzłów.

Czasami zdarza się, że jedno urządzenie nie zostało jeszcze zmontowane, ale z jakiegoś powodu pilnie konieczne jest zmontowanie innego, zupełnie nowego. I tu się zaczyna! Konieczne jest zdemontowanie złożonego, jeszcze nie debugowanego schematu, który może następnie wymagać ponownego złożenia. Ale jedynym niezastąpionym zasobem jest czas tracony na te bezsensowne zespoły - dezasemblacje. Dlatego lepiej nie skąpić, ale kupić kilka prototypowych płyt, wszystko pójdzie szybciej.

Nie powinniśmy zapominać, że płytki prototypowe są zaprojektowane dla urządzeń niskoprądowych, tranzystory i mikroukłady. Dlatego w żadnym wypadku nie należy ich dostarczać z napięciem sieciowym 220 V. Może to prowadzić do przegrzania styków i uszkodzenia izolacji, a to, co później stanie się wszystkim, prawdopodobnie jest znane.

Ale nawet w tranzystorach i mikroukładach może wystąpić zwarcie, które spowoduje przegrzanie tych elementów, doprowadzi do nagrzania styków i stopienia plastikowej podstawy płytki. Dlatego po włączeniu obwodu po raz pierwszy wskazane jest zmierzenie poboru prądu lub przynajmniej kontrolowanie temperatury wszystkich elementów za pomocą palca.

Ogólna zasada, nie tylko dla makiet. Po pierwsze, instalowane są komponenty, na które nie ma wpływu elektryczność statyczna: kondensatory, rezystory, diody i diody Zenera.

Oprócz części przewody łączące są również instalowane na płycie chlebowej. Przewody łączące najlepiej instalować za pomocą pincety lub małych szczypiec. Za pomocą tych samych narzędzi poprowadź i zdemontuj przewody.

Jak we wszystkich takich przypadkach, sprawdź płytkę pod kątem prawidłowej instalacji, zwarć lub braku styków. Nieużywane styki mikroukładu nie powinny pozostać zawieszone w powietrzu, ale powinny być podłączone albo do wspólnego przewodu, albo do szyny zasilającej. Bezpłatne wejścia doprowadzą do pojawienia się na wyjściach takich elementów po prostu zakłóceń, które rozprzestrzenią się w obwodzie, a ich regulacja stanie się znacznie bardziej problematyczna.

Prawdopodobnie trzeba będzie tutaj zauważyć, że płytki prototypowe mają dużą moc montażową ze względu na długie przewody łączące, a także wiele styków. Dlatego też obwody o zbyt wysokiej częstotliwości na takich płytach będą źle działać, a może wcale.

Aby uniknąć wpływu długich przewodników, zaleca się zasilanie styków mikroukładu małymi kondensatorami kondensatorów ceramicznych, tak jak ma to miejsce na płytkach drukowanych.

Sprawdzając poprawność instalacji, można użyć „dębowych” wiórów TTL, które są praktycznie niewrażliwe na wyładowania elektrostatyczne. Możesz oczywiście się bez nich obejść, ale nie jest zbyt wygodnie wsuwać sondy multimetru do otworów na płycie, wygodniej jest dotykać nóg mikroukładów. Po sprawdzeniu i wyeliminowaniu nieścisłości mikroukłady „treningowe” należy zastąpić prawdziwymi.

Podczas stosowania mikroukładów struktury CMOS do ochrony przed statyką bardzo pożądane jest stosowanie antystatycznych bransoletek uziemiających. Jeśli nie są one dostępne, możemy zalecić użycie drucianych myjek do mycia naczyń. Taka myjka ma kształt pierścienia, w którym można przykleić rękę. Używając elastycznego drutu przez rezystor o rezystancji nie większej niż 1 MΩ, podłącz do uziemienia.

Po sprawdzeniu obwodu możesz włożyć wspomniane układy CMOS do płytki. Podczas konfigurowania obwodu, wymiany części lub wprowadzania zmian lepiej nie zdejmować ochronnej opaski antystatycznej.

Boris Aladyshkin