Kategorie: Polecane artykuły » Praktyczna elektronika
Liczba wyświetleń: 351,264
Komentarze do artykułu: 28
Jak zasilić akumulatorowy śrubokręt z sieci elektrycznej
Wkrętarka akumulatorowa przeznaczona jest do wkręcania - odkręcania śrub, wkrętów, wkrętów i śrub. Wszystko zależy od zastosowania wymiennych głowic - bitów. Zakres śrubokrętu jest również bardzo szeroki: jest używany przez monterów mebli, elektryków, pracowników budowlanych - wykończycierzy mocują nim płyty gipsowo-kartonowe i ogólnie wszystko, co można złożyć za pomocą połączenia gwintowego.
Jest to profesjonalna aplikacja do wkręcania. Oprócz profesjonalistów to narzędzie jest kupowane wyłącznie do użytku osobistego podczas prac remontowych i budowlanych w mieszkaniu lub wiejskim domu, garażu.
Wkrętarka akumulatorowa jest lekka, niewielka, nie wymaga połączenia sieciowego, co pozwala na pracę z nią w każdych warunkach. Ale cały problem polega na tym, że pojemność baterii jest niewielka, a po 30-40 minutach intensywnej pracy musisz ustawić bateria do ładowania nie mniej niż 3 do 4 godzin.
Ponadto akumulatory stają się bezużyteczne, zwłaszcza gdy nie używają śrubokręta regularnie: zawieszają dywan, zasłony, obrazy i wkładają go do pudełka. Rok później postanowili przykręcić plastikową podstawę, a śrubokręt nie „pociąga”, ładowanie akumulatora trochę pomaga.
Nowa bateria jest droga i nie zawsze w sprzedaży możesz od razu znaleźć dokładnie to, czego potrzebujesz. W obu przypadkach istnieje tylko jedno wyjście - zasilenie śrubokręta z sieci poprzez zasilacz. Ponadto najczęściej prace są wykonywane w dwóch krokach od gniazdka elektrycznego. Konstrukcja takiego zasilacza zostanie opisana poniżej.
Ogólnie rzecz biorąc, konstrukcja jest prosta, nie zawiera rzadkich części, może ją powtórzyć każdy, kto nawet trochę zna obwody elektryczne i wie, jak trzymać lutownica. Jeśli przypomnisz sobie, ile śrubokrętów jest w użyciu, możemy założyć, że projekt będzie popularny i pożądany.
Zasilacz musi spełniać kilka wymagań jednocześnie. Po pierwsze, jest dość niezawodny, a po drugie mały i lekki i wygodny do przenoszenia i transportu. Trzecim wymaganiem, być może najważniejszym, jest charakterystyka spadającego obciążenia, która pozwala uniknąć uszkodzenia śrubokręta podczas przeciążenia. Nie mniej ważna jest prostota konstrukcji i dostępność części. Wszystkie te wymagania są w pełni spełnione przez zasilacz, którego konstrukcja zostanie omówiona poniżej.
Podstawą urządzenia jest 60-watowy transformator elektroniczny Feron lub Toshibra. Takie transformatory są sprzedawane w sklepach z artykułami elektrycznymi i są przeznaczone do zasilania lamp halogenowych o napięciu 12 V. Zazwyczaj takie lampy oświetlają witryny sklepowe.
W tej konstrukcji sam transformator nie wymaga żadnych zmian, jest używany w obecnej postaci: dwa przewody sieci wejściowej i dwa przewody wyjściowe o napięciu 12 V. Schemat obwodu zasilacza jest dość prosty i pokazano na rycinie 1.
Rysunek 1. Schemat ideowy zasilacza
Transformator T1 tworzy charakterystykę opadania zasilacza ze względu na zwiększoną indukcyjność rozpraszania, którą osiąga się dzięki jego konstrukcji, co zostanie omówione powyżej. Ponadto transformator T1 zapewnia dodatkową izolację galwaniczną od sieci, co zwiększa ogólne bezpieczeństwo elektryczne urządzenia, chociaż izolacja ta znajduje się już w samym transformatorze elektronicznym U1. Wybierając liczbę zwojów uzwojenia pierwotnego, można w określonych granicach kontrolować napięcie wyjściowe urządzenia jako całości, co pozwala na stosowanie go z różnymi rodzajami wkrętaków.
Uzwojenie wtórne transformatora T1 jest wykonane z odczepu od punktu środkowego, co pozwala zamiast tego mostek diodowy zastosować prostownik półfalowy tylko na dwóch diodach. W porównaniu do obwodu mostkowego strata takiego prostownika z powodu spadku napięcia na diodach jest dwa razy mniejsza. W końcu są dwie diody, a nie cztery. W celu dalszego zmniejszenia strat mocy na diodach w prostowniku stosuje się zespół diod z diodami Schottky'ego.
Tętnienia niskiej częstotliwości prostowanego napięcia wygładzają się kondensator elektrolityczny C1. Transformatory elektroniczne pracują z wysoką częstotliwością rzędu 40 - 50 KHz, dlatego oprócz tętnień z częstotliwością sieciową, tętnienia o wysokiej częstotliwości są również obecne w napięciu wyjściowym. Biorąc pod uwagę fakt, że prostownik półfalowy zwiększa częstotliwość o współczynnik 2, pulsacje te osiągają 100 lub więcej kiloherców.
Kondensatory tlenkowe mają dużą indukcyjność wewnętrzną, więc pulsacje o wysokiej częstotliwości nie mogą wygładzić. Co więcej, po prostu bezużytecznie nagrzeją kondensator elektrolityczny, a nawet mogą sprawić, że będzie bezużyteczny. Aby stłumić te pulsacje, kondensator ceramiczny C2 jest instalowany równolegle do kondensatora tlenkowego, o małej pojemności i małej wewnętrznej indukcyjności.
Wskaźnik pracy zasilacza może być monitorowany przez świecenie diody LED HL1, której prąd jest ograniczany przez rezystor R1.
Osobno należy powiedzieć o wyznaczeniu rezystorów R2 - R7. Faktem jest, że transformator elektroniczny Pierwotnie przeznaczony do zasilania lamp halogenowych. Zakłada się, że lampy te są podłączone do uzwojenia wyjściowego transformatora elektronicznego, nawet zanim zostanie on podłączony do sieci: w przeciwnym razie po prostu nie uruchomi się bez obciążenia.
Jeśli transformator elektroniczny jest włączony do sieci w opisanej konstrukcji, to kolejne naciśnięcie przycisku śrubokręta nie spowoduje jego obrotu. Aby temu zapobiec w projekcie i dostarczane są rezystory R2 - R7. Ich oporność dobierana jest tak, aby transformator elektroniczny uruchamiał się pewnie.
Części i konstrukcja
Zasilacz znajduje się w przypadku wyczerpania zwykłej baterii, chyba że oczywiście została jeszcze wyrzucona. Podstawą projektu jest aluminiowa płytka o grubości co najmniej 3 mm, umieszczona pośrodku obudowy baterii. Ogólny projekt pokazano na rysunku 2.
Rysunek 2. Zasilanie wkrętarki akumulatorowej
Wszystkie pozostałe części są przymocowane do tej płytki: transformator elektroniczny U1, transformator T1 (z jednej strony) oraz zespół diod VD1 i wszystkie inne części, w tym przycisk zasilania SB1, z drugiej strony. Płyta służy również jako wspólny przewód napięcia wyjściowego, więc zespół diody jest instalowany na niej bez układania, chociaż dla lepszego chłodzenia powierzchnia radiatora zespołu VD1 powinna być nasmarowana pastą do wymiany ciepła KPT-8.
Transformator T1 wykonany jest na pierścieniu ferrytowym o rozmiarze 28 * 16 * 9 z gatunku ferrytu НМ2000. Taki pierścień nie jest niewystarczający, wystarczająco rozpowszechniony, problemy z przejęciem nie powinny się pojawić. Przed uzwojeniem transformatora, najpierw pilnikiem diamentowym lub papierem ściernym, należy stępić zewnętrzne i wewnętrzne krawędzie pierścienia, a następnie zaizolować taśmą z tkaniny lakierniczej lub taśmą FUM do zwijania rur grzewczych.
Jak wspomniano powyżej, transformator musi mieć dużą indukcyjność upływową. Uzyskuje się to dzięki temu, że uzwojenia znajdują się naprzeciw siebie, a nie jeden pod drugim. Uzwojenie pierwotne I zawiera 16 zwojów w dwóch drutach marki PEL lub PEV-2. Średnica drutu wynosi 0,8 mm.
Uzwojenie wtórne II jest uzwojone wiązką czterech drutów, liczba zwojów 12, średnica drutu jest taka sama jak dla uzwojenia pierwotnego. Aby zapewnić symetrię uzwojenia wtórnego, należy go zwinąć w dwóch drutach jednocześnie, a dokładniej w wiązce. Po nawinięciu, jak to zwykle się dzieje, początek jednego uzwojenia jest połączony z końcem drugiego. W tym celu uzwojenie będzie musiało „zadzwonić” testerem.
Jako przycisk SB1 używany jest mikroprzełącznik MP3-1, w którym aktywowany jest styk normalnie zamknięty.Popychacz jest zainstalowany w dolnej części obudowy zasilacza, która jest połączona ze sprężyną przyciskiem. Zasilacz jest podłączony do śrubokręta, dokładnie tak samo jak zwykła bateria.
Jeśli śrubokręt zostanie teraz umieszczony na płaskiej powierzchni, popychacz naciska przycisk SB1 przez sprężynę, a zasilanie zostaje wyłączone. Gdy tylko śrubokręt zostanie podniesiony, zwolniony przycisk włączy zasilanie. Pozostaje tylko pociągnąć za spust śrubokręta i zadziała.
Trochę o szczegółach
Szczegóły dotyczące zasilacza są nieliczne. Kondensatory lepiej korzystać z importowanych, jest teraz nawet łatwiejsze niż znajdowanie części produkcji krajowej. Zespół diod VD1 typu SBL2040CT (prąd prostowany 20 A, napięcie wsteczne 40 V) można w skrajnych przypadkach zastąpić lampą SBL3040CT dwiema domowymi diodami KD2997. Ale diody wskazane na schemacie nie są deficytem, ponieważ są stosowane w zasilaczach komputerowych, a ich zakup nie stanowi problemu.
Konstrukcja transformatora T1 została wspomniana powyżej. Jako LED, HL1 nadaje się dla każdego, kto jest pod ręką.
Konfiguracja urządzenia jest prosta i sprowadza się jedynie do odwijania zwojów uzwojenia pierwotnego transformatora T1 w celu osiągnięcia pożądanego napięcia wyjściowego. Znamionowe napięcie zasilania wkrętaków, w zależności od modelu, wynosi 9, 12 i 19 V. Odwinięcie zwojów z transformatora T1 należy osiągnąć odpowiednio 11, 14 i 20 V.
Podczas pisania tego artykułu wykorzystano schemat i ilustracje z czasopisma RADIO nr 07 na 2011 rok. Artykuł „Zasilacz sieciowy śrubokręta” K. Moroz.
Zobacz także na e.imadeself.com
: