Timer okresowego ładowania

Konstrukcja prostego timera, który pozwala włączać i wyłączać ładunek w określonych odstępach czasu. Czas działania i czas przerwy są od siebie niezależne.

Odmiany timerów

Korzystanie z zegarów w życiu codziennym stało się teraz dość powszechne. Dlatego takie urządzenie można po prostu kupić w sklepie z artykułami elektrycznymi. Najczęściej są to timery wielokanałowe, które pozwalają programować włączanie / wyłączanie o określonej porze dnia, a nawet uwzględniając dzień tygodnia.

Ale czasami wymagany jest licznik czasu, który działa po prostu zgodnie z algorytmem „praca - pauza”. Można go włączyć po prostu ręcznie, ale czas pracy i przerwy można regulować niezależnie od siebie. Jeden przykład, w którym możesz tego potrzebować przekaźnik czasowy, może służyć jako „żyrandol Chizhevsky'ego”.

Trochę historii

Żyrandol Chizhevsky'ego to urządzenie do nasycania powietrza ujemnymi jonami tlenu. Wynalazca żyrandola, słynny radziecki naukowiec Alexander Leonidovich Chizhevsky, rozpoczął eksperymenty dotyczące aeroionizacji powietrza już w 1922 r. W jednym z laboratoriów Glavnauka. Ale, jak to często bywało w tym czasie, w 1942 r. Naukowiec został stłumiony i przebywał na wygnaniu w Karagandzie do 1950 r. Ale Chizhevsky kontynuował tam swoją pracę: sesje aeroionoterapii w regionalnym szpitalu w Karagandzie pomogły wielu pacjentom w gojeniu się ran. W 1958 r. Naukowiec powrócił do Moskwy, gdzie do ostatnich dni życia był zaangażowany w realizację aeroionizacji.

Oprócz gojenia się ran żyrandol Chizhevsky jest doskonałą profilaktyką, która zapobiega rozwojowi wielu chorób, a także poprawia wydajność, zarówno psychiczną, jak i fizyczną. W literaturze toczy się wiele debat na temat korzyści lub niebezpieczeństw związanych z żyrandolem, a nawet artykułów zatytułowanych „Świecznik Chizhevsky zrób to sam”.

Zaleca się korzystanie z żyrandola Chizhevsky, zaczynając od krótkich sesji, stopniowo zwiększając ich liczbę i czas. Ale jeśli żyrandol jest stale włączony, stężenie jonów aerodynamicznych w powietrzu może przekraczać optymalne, co nie jest całkowicie dobre dla zdrowia. Możesz kontrolować to stężenie, po prostu ręcznie włączając i wyłączając urządzenie, co, jak widać, nie jest zbyt wygodne. Uproszczenie tego procesu pomoże najprostszemu zegarowi, wykonanemu na jednym logicznym układzie scalonym.

Oczywiście taki zegar może znaleźć wiele innych aplikacji podczas okresowego włączania - wymagane jest wyłączenie obciążenia. Rysunek 1 pokazuje schemat obwodu czasowego.

Rysunek 1. Timer włączania okresowego obciążenia.

W rzeczywistości zegar jest w tym przypadku prostokątnym generatorem impulsów na elementach DD1.1 ... DD1.4. Cykl pracy impulsów można regulować, a zarówno czas impulsu, jak i czas pauzy są ustawiane niezależnie.

Całe urządzenie zasilane jest z beztransformatorowego źródła zasilania z kondensatorem balastowym C1 i mostkiem prostowniczym VD1. Tranzystor VT1 służy jako dioda Zenera. Napięcie stabilizacyjne w tym przypadku wynosi około 10 V - mikroukłady serii K561 działają w zakresie zasilania 3 ... 15 V. Dlatego napięcie 10 V jest wystarczające do normalnej pracy obwodu jako całości.

Załaduj włącz triak VS1, który z kolei jest włączany przez parę transoptorów triakowych małej mocy U1.1. Ten ostatni zawiera wbudowany obwód do określania przejścia przez zero napięcia sieciowego. Dlatego nie będzie zakłóceń przełączania w sieci. Ta okoliczność wyjaśnia brak filtra linii wejściowej w obwodzie.

Do sterowania parą transoptorów stosuje się kaskadę klawiszy wykonaną na tranzystorze VT2. Dioda LED pary transoptorów U1.1 i dioda LED HL1, które wskazują włączenie obciążenia, znajdują się w jej obwodzie kolektora. Rezystor R10 ogranicza prąd przez diody LED.

Schemat działa w następujący sposób. W stanie początkowym wszystkie kondensatory są naturalnie rozładowane. Po włączeniu zasilania przez rezystory R3 i R4 kondensator C3 rozpoczyna ładowanie. Dopóki nie zostanie naładowany, wejście elementu DD1.1 ma logiczne zero i, oczywiście, jedno na wyjściu. Ten stan prowadzi do tego, że na wyjściu elementu DD1.4 znajduje się również jednostka logiczna, która otwiera tranzystor VT2, poprzez złącze kolektor-emiter włącza się transoptor U1.1 LED. Ten ostatni obejmuje triak VS1, łączący obciążenie. Dioda LED HL1 świeci również, wskazując, że ładunek jest włączony. Ta pozycja timera nazywa się „Operacja”.

W tej pozycji generatora moc wyjściowa elementu DD1.2 jest zerowym napięciem logicznym, które nie pozwala na ładowanie kondensatora C4.

Kondensator C3, nie zapominaj o tym, ładuje się już od momentu włączenia zasilania. Kiedy napięcie na nim osiągnie poziom jednostki logicznej, niski poziom pojawi się na wyjściu elementu logicznego DD1, a wysoki poziom na wyjściu elementu DD1,3. Ten stan obwodu prowadzi do zamknięcia tranzystora VT2, a w konsekwencji do odłączenia obciążenia.

Kondensator C4 rozpocznie ładowanie przez element DD1.3 i rezystory R6 ... R8. W tym przypadku kondensator C3 jest szybko rozładowywany przez diodę VD2, rezystor R6, element logiczny DD1.2, który w tym momencie znajduje się w stanie logicznego zera na wyjściu.

Gdy kondensator C4 zostanie naładowany, na wyjściu elementu DD1.2 zostanie ustalony poziom jednostki logicznej. Spowoduje to niskie ustawienie na wyjściu DD1.3. Dlatego poprzez element DD1.4 tranzystor VT2 otwiera się, obciążenie zostanie podłączone. Również przez element DD1.3 i rezystory R6 ... R8 kondensator C4 jest rozładowany.

Ponadto pojawienie się jednostki logicznej na wyjściu elementu DD1.2 zapobiega rozładowaniu kondensatora C3 przez diodę VD2 i rezystor R5. W przypadku ładowania kondensatora C3 rozpoczyna się nowy cykl timera.

Czas działania i pauzy ustawia się za pomocą rezystorów zmiennych R4 i R7, odpowiednio. Wartości podane na schemacie można zmienić w ciągu 3 ... 30 minut. Jednocześnie czas przerwy nie zależy od czasu działania, ponieważ obwody ładowania kondensatorów są różne. Urządzenie regulacyjne złożone z części serwisowych nie wymaga, poza ustawieniem pożądanego czasu pracy i przerwy.

Jeśli nadal musisz skonfigurować, pamiętaj, że urządzenie nie ma izolacji galwanicznej od sieci. Dlatego do uruchomienia lepiej jest użyć transformatora bezpieczeństwa. W takim przypadku jako obciążenie można użyć konwencjonalnej lampy oświetleniowej o mocy 25 ... 100 watów.

Kilka słów o szczegółach. Wartości znamionowe części podano głównie na schemacie obwodu. Wszystkie stałe rezystory, takie jak MLT lub importowane, najprawdopodobniej chińskie, zmienne SPO, SP4-1. Kondensator C1 dla roboczego napięcia przemiennego co najmniej 250 V, są one zwykle stosowane w filtrach liniowych lub typu K73-17 dla napięcia roboczego co najmniej 400 V. Kondensatory elektrolityczne C3 i C4 o niskim prądzie upływowym, w przeciwnym razie czasy otwarcia migawki będą niestabilne. Również w tym przypadku lepiej nadają się importowane kondensatory, na przykład marka JAMICON.

Jeśli moc obciążenia nie przekracza 400 W, triak VS1 można zainstalować bez grzejnika.

Tranzystor KT 816B można zastąpić diodą Zenera D 815B. W takim przypadku jego katodę należy podłączyć do + kondensatora C2.

Konstrukcja

Urządzenie może być wykonane w plastikowej obudowie o odpowiednim rozmiarze, jest ich teraz wiele w sprzedaży. Nie należy zapominać, że konstrukcja ma moc beztransformatorową, czyli jest pod napięciem. Dlatego uchwyty rezystorów zmiennych są również lepiej wykonane z tworzywa sztucznego.

Boris Aladyshkin