Jak uzyskać dwadzieścia cztery wolty z zasilacza komputerowego

W artykule wyjaśniono, jak przerobić konwencjonalny zasilacz komputerowy na napięcie 24 woltów.

W niektórych przypadkach potrzebne są mocne zasilacze do różnych urządzeń, zaprojektowane na napięcie 24 woltów.

W tym artykule powiem ci, jak przerobić konwencjonalny zasilacz komputerowy zarówno ATX, jak i AT na napięcie 24 V. Ponadto z kilku takich bloków można skomponować dowolne napięcie w celu zasilania wszystkich rodzajów urządzeń.

Na przykład, aby zasilić lokalny PBX UATSK 50 / 200M, zaprojektowany na napięcie 60 V i moc około 600 watów, autor artykułu zastąpił zwykłe ogromne jednostki transformatorowe trzema małymi zasilaczami komputerowymi, które dobrze pasują do ściany obok przełącznika zasilania i prawie nie stworzyły żadnego hałas

Zmiana polega na dodaniu dwóch diod mocy, cewki indukcyjnej i kondensatora. Obwód jest podobny do szyny zasilającej + 12V po transformatorze impulsowym, tylko diody i biegunowość kondensatora są odwrócone, jak pokazano na rysunku (kondensatory filtrów nie są pokazane).

Piękno tej zmiany polega na tym, że obwody zabezpieczające i stabilizujące napięcie pozostają nienaruszone i kontynuują pracę w poprzednim trybie. Możliwe jest uzyskanie napięcia innego niż 24 wolty (na przykład 20 lub 30), ale w tym celu będziesz musiał zmienić parametry referencyjnego dzielnika napięcia układu sterującego i zmienić lub wyłączyć obwód ochronny, co jest już trudniejsze.

Dodatkowe diody D1 i D2 są montowane poprzez izolację na tym samym grzejniku co pozostałe, w dowolnym dogodnym miejscu, ale z pełnym punktem styczności z grzejnikiem.

Przepustnica L1 jest montowana w dowolnym miejscu dostępnym na płycie (można ją przykleić), ale należy zauważyć, że w różnych modelach i markach zasilaczy nagrzewa się inaczej, być może nawet bardziej niż już stojąc na obwodzie + L2 (zależy od jakości zasilacza) . W takim przypadku należy albo wybrać indukcyjność (która nie powinna być mniejsza niż standardowa L2), albo zamontować ją bezpośrednio na obudowie (poprzez izolację), aby usunąć ciepło.

Możesz sprawdzić urządzenie przy pełnym obciążeniu lub przy obciążeniu, dla którego będzie dla ciebie działać. W takim przypadku obudowa musi być całkowicie zamknięta (zgodnie z oczekiwaniami). Podczas sprawdzania należy zauważyć, czy grzejniki, do których półprzewodniki i dodatkowo zainstalowany dławik są połączone przez obwód -12 V, nie ulegają przegrzaniu. Na przykład zasilacz o mocy 300 watów może być obciążony prądem 10–13 A przy napięciu 24 V. Sprawdzanie tętnienia napięcia wyjściowego za pomocą oscyloskopu nie będzie zbyteczne.

Bardzo ważne jest również, aby zauważyć, że jeśli dwa lub więcej urządzeń połączonych szeregowo współpracuje, wówczas obudowa (masa) obwodu musi zostać ODŁĄCZONA od metalowej obudowy zasilacza (zrobiłem to, po prostu wycinając ścieżki w miejscach, w których płyta jest przymocowana do ramy montażowej). W przeciwnym razie dojdzie do zwarcia albo przez przewód uziemienia kabli zasilających, albo przez wzajemne dotknięcie obudów. Dla jasności, prawidłowego działania urządzenia, możesz wyjąć żarówkę lub diodę LED.

Różnica między zmianami standardów AT i ATX polega tylko na uruchomieniu urządzenia. AT zaczyna działać natychmiast po włączeniu sieci 220 V, a ATX musi albo zostać wyzwolony przez sygnał PS-ON, jak ma to miejsce na komputerze, albo uziemić przewód tego sygnału (zwykle przechodzi on do nogi kontrolnej układu). W takim przypadku urządzenie uruchomi się również po podłączeniu do sieci.