Domowy zasilacz z ochroną przeciwzwarciową

Niemal każdy początkujący radio amator szuka na początku swojej pracy zaprojektowania zasilacza sieciowego, aby później można go było wykorzystać do zasilania różnych urządzeń eksperymentalnych. I oczywiście chciałbym, aby ten zasilacz „powiedział” o niebezpieczeństwie awarii poszczególnych węzłów w przypadku błędów instalacji lub wadliwego działania.

Do chwili obecnej istnieje wiele schematów, w tym ze wskazaniem zwarcia na wyjściu. W większości przypadków takim wskaźnikiem jest zwykle lampa żarowa zawarta w szczelinie ładunkowej. Ale dzięki temu włączeniu zwiększamy rezystancję wejściową źródła zasilania lub, po prostu, ograniczamy prąd, co w większości przypadków jest oczywiście dopuszczalne, ale wcale nie jest pożądane.

Obwód pokazany na ryc. 1 nie tylko sygnalizuje zwarcie, absolutnie bez wpływu na impedancję wyjściową urządzenia, ale także automatycznie odłącza obciążenie, gdy wyjście jest zwarte. Ponadto dioda LED HL1 przypomina, że ​​urządzenie jest podłączone, a HL2 zapala się, gdy przepali się bezpiecznik FU1, co wskazuje na konieczność jego wymiany.

Schemat elektryczny samodzielnie wykonanego zasilacza z zabezpieczeniem przeciwzwarciowym

Rozważ pracę domowego zasilacza. Napięcie przemienne usunięte z uzwojenia wtórnego T1 jest prostowane przez diody VD1 ... VD4, zmontowane zgodnie z obwodem mostkowym. Kondensatory C1 i C2 zapobiegają przenikaniu szumów o wysokiej częstotliwości do sieci, a kondensator tlenkowy C3 wygładza tętnienie napięcia dostarczanego na wejście stabilizatora kompensacyjnego, zmontowanego na VD6, VT2, VT3 i zapewnia stabilne napięcie 9 V.

Napięcie stabilizacji można zmienić, wybierając diodę Zenera VD6, na przykład w KS156A będzie to 5 V, w D814A - 6 V, w DV14B - V V, w DV14G -10 V, w DV14D -12 V. W razie potrzeby można dostosować napięcie wyjściowe, w tym celu między anodą i katodą VD6 zawiera rezystor zmienny o rezystancji 3-5 kOhm, a podstawa VT2 jest podłączona do silnika tego rezystora.

Rozważ działanie urządzenia ochronnego jednostka napędowa. Węzeł ochrony przeciwzwarciowej w obciążeniu składa się z tranzystora pnp germanowego VT1, przekaźnika elektromagnetycznego K1, rezystora R3 i diody VD5. Ten ostatni w tym przypadku pełni funkcję stabilizatora podtrzymującego, na podstawie VT1, stałe napięcie około 0,6 - 0,7 V w stosunku do całości.

W normalnym trybie działania stabilizatora tranzystor zespołu zabezpieczającego jest niezawodnie zamknięty, ponieważ napięcie u podstawy względem emitera jest ujemne. Gdy wystąpi zwarcie, emiter VT1, podobnie jak emiter regulatora VT3, jest podłączony do wspólnego ujemnego przewodu prostownika.

Innymi słowy, napięcie u podstawy względem emitera staje się dodatnie, w wyniku czego otwiera się VT1, K1 wyzwala i odłącza obciążenie za pomocą swoich styków, zapala się dioda HL3. Po wyeliminowaniu zwarcia napięcie polaryzacji na złączu emitera VT1 ponownie staje się ujemne i zamyka się, przekaźnik K1 zostaje odłączony od napięcia, łącząc obciążenie z wyjściem stabilizatora.

Szczegóły dotyczące produkcji zasilacza. Dowolny przekaźnik elektromagnetyczny o najniższym możliwym napięciu przełączającym. W każdym razie musi być spełniony jeden niezbędny warunek: uzwojenie wtórne T1 musi wytwarzać napięcie równe sumie napięć stabilizacji i przekaźnika, tj. jeżeli napięcie stabilizacji, jak w tym przypadku, 9 V, i UJeśli przekaźnik ma napięcie 6 V, wówczas uzwojenie wtórne musi wynosić co najmniej 15 V, ale również nie może przekraczać dopuszczalnego tranzystora na kolektorze-emiterze. Jako prototyp T1 autor użył TVK-110L2.Płytkę drukowaną urządzenia pokazano na ryc. 2.

Płytka obwodu zasilania

Prus S.V.