Jak sprawdzić triak

Triak jest rodzajem tyrystora. On, podobnie jak Trinistor, ma trzy wnioski, ale połączenia triak pn nie są trzy, ale pięć. Dwa stany stabilne, „otwarty” i „zamknięty”, są również charakterystyczne dla triaka: ponadto przewodnictwo triaka można kontrolować w dwóch kierunkach, pomimo faktu, że ma on tylko jedną elektrodę sterującą.

Ze względu na swoją wszechstronność triak najczęściej odgrywa rolę klucza w obwodach prądu przemiennego do sterowania różnego rodzaju urządzeniami (na przykład silnikiem młynka lub pralki).

Spójrz na rysunek. Istnieje pięć przejść, które w swoim położeniu są podobne do dwóch połączonych równolegle trinistorów. Jeśli dodasz plus do elektrody MT2, a minus do MT1, wówczas aktywowana jest sekwencja od dołu do góry przejść n-p-n-p (gotowa do pracy), a gdy zmienia się polaryzacja, sekwencja przejść z góry na dół n-p-n-p jest do naszej dyspozycji. I wciąż wystarczy tylko jedna elektroda kontrolna.

Tak więc, aby kontrolować stan przewodności triaka zainstalowanego w jakimś urządzeniu, impuls sterujący jest dostarczany do elektrody kontrolnej G triaka, którego biegunowość jest wskazywana w stosunku do wyjścia MT1, i zależy od polaryzacji prądu przełączanego napięcia działającego w obwodzie, tj. Od przyłożonego napięcia do wniosków MT1 i MT2 tego triaka.

Jeżeli zacisk MT2 znajduje się pod dodatnim napięciem względem zacisku MT1, wówczas przejście triaka do stanu przewodzenia jest możliwe przy dowolnej polaryzacji impulsu napięcia sterującego przyłożonego do zacisku G względem zacisku MT1. Jeśli na zacisku MT2 występuje minus, a na zacisku MT1 plus, to ujemna biegunowość napięcia przyłożonego do zacisku G doprowadzi do otwarcia triaka.

Aby „zamknąć” triak, który jest w stanie przewodzenia, konieczne jest pozbawienie energii obwodu przełączanego przez triak (aby jego prąd był niższy niż charakterystyczny dla tego triaka prąd trzymania).

Z powyższego wynika oczywiście, że do testowania triaka można użyć prostego uniwersalnego obwodu przeznaczonego do testowania, który zawiera dwa oddzielone źródła zasilania (na przykład dwa uzwojenia transformatora z prostownikami i kondensatory filtrujące).

Każdy może sam opracować taki schemat. Dwa przełączniki (SA1 i SA2) służą do zmiany polaryzacji w obwodzie przełączanym oraz w obwodzie zasilania elektrody sterującej. Przełączniki (przyciski bez blokady) SB1 i SB2 są zaprojektowane odpowiednio do otwierania i wyłączania triaka. Żarówka służy tutaj jako wskaźnik działania triaka, ponieważ jest zainstalowana w obwodzie przełączanym przez triak.

Obwód działa w ten sposób. Gdy przełączniki SA1 i SA2 znajdują się w pozycji pokazanej na rysunku, wystarczy nacisnąć przycisk SB1, aby działający triak otworzył się i lampka natychmiast się zaświeciła. Następnie naciśnij SB2 - lampa gaśnie, gdy triak jest zablokowany. Następnie biegunowość impulsu sterującego zmienia się za pomocą przełącznika SA1.

Naciśnięcie SB1 zaświeci lampę. Następnym krokiem jest zmiana polaryzacji w obwodzie przełączanym, dla którego kliknij SA2. Teraz lampa powinna migać tylko wtedy, gdy do elektrody kontrolnej zostanie przyłożone napięcie ujemne w stosunku do elektrody ujemnej triaka.

Istnieje prostszy obwód z baterią „koronkową” i diodami LED. Ten schemat pozwala sprawdzić nie tylko triaki, ale także trinistory. Przełącznik S1 umożliwia zmianę polaryzacji mocy, a przyciski ST1 i ST2 dają impulsy użytkownika o różnej polaryzacji.

Działający trinistor będzie przewodził tylko w jednym kierunku, więc tylko dioda LED VD4 będzie wskaźnikiem.Ale triak może się otwierać w kierunku, w którym przyłożona jest polaryzacja mocy, w zależności od naciśnięcia przycisku ST1 lub ST2. Naciśnięcie ST2 nie powinno prowadzić do otwarcia triaka, jeśli na jego dolnej mocy jest plus.