Kategorie: Polecane artykuły » Dzielenie się doświadczeniem
Liczba wyświetleń: 20685
Komentarze do artykułu: 14
Jak przywołać tani przedłużacz
Artykuł stanowi rzeczywisty przykład udoskonalenia taniego przedłużacza poprzez wzmocnienie styków elektrycznych i wymianę przewodów. Rezultatem jest dobry i niezawodny przedłużacz, w niczym nie gorszy od drogich analogów.
Obecnie produkowanych jest coraz więcej przenośnych urządzeń i narzędzi elektrycznych. Są to wiertarki elektryczne, szlifierki, wyrzynarki, wkrętarki, nożyczki, a lista jest długa. Do nich, często do pracy, wymagane są przedłużacze. Na dzisiejszym rynku jest mnóstwo tego produktu: od tanich po drogie.
Przedłużacze, które są droższe, mogą spełniać wszystkie niezbędne wymagania, ale prawdopodobnie nie będą tańsze. Ale kiedy już będą, to naturalnie ludzie też je kupią. Może dlatego, że nie wiedzą, które z nich są lepsze, a które gorsze, a może z powodów finansowych. A kiedy kupi tani produkt, przestaje działać normalnie, a mianowicie, jak mówią - „faza, czyli nie ma go”.
Głównym powodem, dla którego tani przedłużacz nie działa dobrze, jest słaby kontakt między wtyczką a gniazdkiem. Praca z takim przedłużaczem może być denerwująca nawet dla niedrażniących. Nie spiesz się, aby wyrzucić taki przedłużacz, można go „przywodzić na myśl”, a po zakończeniu nie ustąpi drogim w swoich parametrach.
Na przykład mam właśnie taki przykład: tani przedłużacz - przewód o długości trzech metrów, przekrój 0,5 mm2, kaseta z gniazdami dla trzech konsumentów - „robi zły” kontakt.
Najpierw zdejmij górną pokrywę gniazd. Widoczne są tam dwa rzędy styków: dwa niezależne paski miedziane z zaokrągleniami dla elektrod wtykowych, włożone w specjalne rowki, aby nie „rozproszyć się”. Dzięki tej konstrukcji nie jest możliwe uzyskanie twardego i niezawodnego kontaktu elektrycznego.
Wyjmujemy wszystkie te części i lutujemy przewód zasilający (jeśli jest lutowany). Bierzemy jedną grupę kontaktów, łączymy je - jak powinny wyglądać w sprawie. A miejsca między zaokrągleniami owijamy lepką taśmą izolacyjną 2-3 obroty. Teraz te części nie kruszą się, a następnie końce tych styków są dobrze cynowane cyną za pomocą lutownicy.
Następnie ocynowane końce są owijane jednożyłowym drutem miedzianym o przekroju 0,3 - 0,5 mm2 i lutowane do cynowanych miejsc. Następnie zastąpimy sam przedłużacz większym przekrojem. Został mi kawałek 2,5 metra z ostatniej instalacji - trzy żyły i odcinek 2,5 mm2, więc użyję go do przyszłego przedłużacza. Użyję wszystkich drutów, co oznacza, że jeden z drutów będzie miał większy przekrój. Czyścimy końcówki i lutujemy do krawędzi grup styków, a powstałą strukturę, już monolityczną, wstawia się na jej miejsce.
Dopóki nie zamkniesz pokrywy, możesz wypróbować sposób, w jaki wtyczka wchodzi do gniazdka, jeśli występują jakiekolwiek niespójności, możesz wyregulować i skorygować zaokrąglenie w gniazdku. Zapewniam cię, że styk będzie wystarczająco ciasny - wtyczka zostanie wystarczająco mocno włożona do gniazdka. Po upewnieniu się, że wszystko działa „poprawnie, zamknij pokrywę. Na drugim końcu pozostaje dobry widelec.
Możesz owinąć miejsca owinięte taśmą elektryczną drutem miedzianym (bandaż), a także przylutować. Taśma izolacyjna - rodzaj wskaźnika, po dłuższym użytkowaniu można sprawdzić jego stan, usuwając osłonę z gniazdka.
I trochę pożegnalnego słowa: ponieważ widelce „nasz” i „euro” różnią się średnicą elektrod, to w przypadku „naszych” widelców określ miejsce, zaznaczając je w jakiś sposób. Oto taka opcja zmiany. To mój osobisty, myślę, że jest wielu takich rzemieślników.
Przyjąłem pewne punkty dla jasności, jeśli w tekście jest coś niejasnego.
Gniazdo przed nadchodzącą wersją.
Oto fabrycznie skonfigurowane gniazdko:
Sekcje owijamy na środku taśmą elektryczną:
Środkowe sekcje owijamy taśmą. Więc dba o zmiany:
Były to części kontaktowe. Okazało się, że jest to dobry i niezawodny przedłużacz.
Oto przedłużacz. Może ktoś skorzysta z mojej rady.
L. Ryzhenkov
Zobacz także na e.imadeself.com
: