Latające deskorolki - Technologia zawieszenia magnetycznego na deskorolce

Każdy, kto oglądał trylogię Powrót do przyszłości, pewnie pamięta, jak Marty McFly uciekł przed pościgiem na hoverboardzie. Do dziś pomysł odtworzenia hoverboardu podnieca umysły wielu wynalazców - entuzjastów. Nawet Lexus nie zaniedbał tego pomysłu. Jednak nie tylko Lexus osiągnął swój cel na drodze do przełożenia tego fantastycznego pojazdu na rzeczywistość, ale przede wszystkim.

Pod koniec 2014 roku, po pomyślnym zebraniu 500 000 $ na kickstarter, Greg i Jill Hendersons zrealizowali swój plan. Tworząc Arx Pax, para w końcu zbudowała pierwszy hoverboard na świecie, który nazwali Hendo Hover.

Technologia zawieszania deskorolki opiera się na odpychaniu pól magnetycznych, co powoduje przeciwdziałanie sile grawitacji. Szybuj tak samo pociągi z poduszką magnetyczną, jedyną różnicą jest to, że Hoverbord Hendo może poruszać się w kilku kierunkach, a nie tylko po szynach, jak pociąg.

Sekretem Hendo jest dokładnie to, jak następuje odpychanie magnetyczne. Cztery elektromagnesy znajdują się wewnątrz urządzenia, którego pola magnetyczne stale się zmieniają.

Gdy włączona deska rozdzielcza zostanie umieszczona nad miedzianą powierzchnią, powiedzmy, nad miedzianą podłogą, indukowany jest w niej prąd wirowy, którego pole magnetyczne z kolei odpycha elektromagnesy zgodnie z prawem Lenza. Tak więc siła podnosząca jest w stanie utrzymać pływającą deskę 2,5 centymetra nad powierzchnią przewodzącej podłogi.

Autor opracowania, Greg Henderson, powiedział, że jako architekt podszedł do projektu kreatywnie i natychmiast zaczął myśleć o tym, jak zorganizować interakcję pól, aby nie było potrzeby korzystania potężne magnesy. Uznał, że chodzi tylko o to, aby strumień magnetyczny działał wydajniej, wtedy mocne magnesy nie będą potrzebne.

Zaczął zastanawiać się, jak poruszają się pociągi z poduszką magnetyczną, i wyobrażał sobie długi pociąg z poduszką magnetyczną poruszający się w pierścieniu. Jeśli samo pierwotne pole magnetyczne wytwarza wtórne pole magnetyczne, wówczas odpychanie nie wymaga już pola magnetycznego, tylko miedzianą podłogę do indukowania prądów wirowych.

Sam Tony Havk wypróbował hoverboard Hendo, zauważając, że jest nieporównywalny z deskorolką lub snowboardem, ale dlaczego nie jeździć na hoverboardu.

Tymczasem twórca pływającej deski Greg Henderson zauważył, że w zasadzie możliwe jest nie tylko utrzymanie deski rozdzielczej nad powierzchnią przewodzącej podłogi w stabilnym stanie, ale nawet usprawnienie procesu. Dostosowując siłę indukowanego pola, można zainicjować przesuwanie płyty do przodu. Jednak nawet pierwsze modele Hendo zostały szybko sprzedane po 10 000 USD za sztukę.

Pomimo faktu, że projekt był rozwijany przez prawie dwa lata przez grupę 19 osób, pierwsza wersja produktu powodowała duży hałas, ponieważ w środku zawsze były ruchome części, a po każdych siedmiu minutach płyta była ładowana, konieczne było ładowanie. Jednak twórcy stale ulepszają swoje pomysły, aw najbliższych planach twórców jest wprowadzenie możliwości kontrolowania ruchu hoverboardu ze smartfona.

Jak wspomniano na początku, Hendo nie jest jedyną udaną implementacją hoverboardu. Tak więc latem 2015 roku Lexus przedstawił lewitującą deskorolkę, nazwaną „Slide”. Jednostka zależna japońskiej Toyoty Motors od dawna zastanawia się, jak ulepszyć samochody, a zawieszony samochód nie jest bynajmniej bezczynną fantazją, ale postanowili zacząć od unoszącej się deskorolki.

Zasada lewitacja magnetycznazaimplementowane w Slide różni się od Hendo. Wykorzystuje chłodzony ciekłym azotem nadprzewodnikprzez które przepływa prąd stały.Pole magnetyczne wytwarzane przez ten prąd oddziałuje z polem magnetycznym magnesów trwałych osadzonych w torze, więc powstaje siła odpychająca, która może utrzymać deskorolkę razem z deskorolkarzem unoszącym się w powietrzu 5 centymetrów nad powierzchnią toru.

Oczywiście ma to również pewną różnicę w stosunku do zasady zawieszania pociągów na poduszce magnetycznej, w której oddziałują tylko dwa silne elektromagnesy, zaczynając od siebie.

Aby utrzymać przewody wewnątrz deski rozdzielczej w stanie nadprzewodzącym, Lexus użył ciekłego azotu, a mgła jest widoczna w pokazach - jest to kondensacja, która występuje w powietrzu, gdy wchodzi w interakcję z ciekłym azotem. Azot chłodzi przewodzące płytki ceramiczne od itru, baru, miedzi i tlenu do -180 ° C, więc pole magnetyczne nadprzewodnika jest dość silne.

Sama deska waży 9 kilogramów i jest nieco grubsza niż zwykła deskorolka. Profesjonalny deskorolkarz Ross Mac Gowran podczas tych wszechstronnych testów w Barcelonie zauważył te cechy. Powiedział, że efekt jazdy zaskoczył go, ponieważ praktycznie nie było tarcia.

200-metrowy tor magnetyczny do testowania hoverboardów Slide został specjalnie wyprodukowany w Dreźnie (Niemcy), a następnie przetransportowany do Barcelony, gdzie zbudowano „hoverpark” - tor testowy. Tor wygląda na całkowicie betonowy, ale tak nie jest.

Skatepark jest wykonany ze sklejki pokrytej cienką warstwą betonu, pod którą znajdują się magnesy tworzące tor magnetyczny, i tylko na tym torze można poruszać się na desce rozdzielczej, unosząc się na wysokości 5 centymetrów przez 20 minut lub mniej, w zależności od wagi deskorolkarza. Podczas gdy ciekły azot jest wystarczająco chłodzony, deskorolka może szybować, a siła magnetyczna jest wystarczająca nawet dla skateboardera, aby wskoczył na deskę.

Oczywiście rozwiązanie Lexusa jest związane z namagnesowanym torem skateparku, do którego dostęp nie każdy będzie mógł uzyskać, a to czyni zabawkę bezużyteczną. Niemniej jednak jest to pierwszy przypadek na świecie, kiedy poważna firma zbudowała hoverboard, mający zastosowanie tylko w określonych miejscach.