Zasada działania samoregulującego kabla grzejnego

W sezonie zimowym dachy, gzymsy, woda, kanalizacja i rury spustowe oraz wiele innych elementów komunikacyjnych marzną. Problem polega na tym, że gdy temperatura powietrza spada poniżej zera, woda na zewnątrz i wewnątrz wielu rur szybko zamarza. Powstały lód zakłóca funkcjonowanie komunikacji, a lód na dachach i gzymsach jest osobnym, dobrze znanym i bardzo ostrym problemem. Samoregulujący przewód grzejny pomaga rozwiązać wszystkie te problemy.

Samoregulujący kabel grzejny, jak sama nazwa wskazuje, jest w stanie automatycznie regulować stopień ogrzewania, jaki zapewnia. Co więcej, różne odcinki kabla, instalowane na różnych elementach znajdujących się w różnych temperaturach, będą miały dokładnie tę temperaturę, która jest niezbędna do utrzymania właściwej temperatury ogrzewanej powierzchni. Im niższa temperatura obiektu grzewczego, tym bardziej odpowiedni odcinek kabla będzie się nagrzewał. Im wyższa temperatura ogrzewanego obiektu, tym słabszy będzie kabel do jego podgrzania.

W konstrukcji samoregulującego kabla grzejnego występują dwa przewodzące przewodniki wykonane z grubej miedzi, są one umieszczone wzdłuż kabla wzdłuż jego krawędzi, przez które doprowadza się energię do elementów grzejnych kabla. Pomiędzy przewodnikami na całej długości kabla znajdują się przewodniki poprzeczne (właściwe elementy grzejne) połączone z przewodnikami. Okazuje się, że wszystkie poprzeczne przewodniki są połączone ze sobą równolegle i równolegle otrzymują moc. Ta matryca elementów służy jako samoregulujący grzejnik kablowy.

Cała konstrukcja równoległych grzejników, z drutami miedzianymi zasilającymi je po bokach, jest owinięta warstwą termicznego materiału ochronnego. Ekran jest umieszczony na rodzaju plecionki, jest uziemiony podczas instalacji i chroni kabel przed wpływami elektromagnetycznymi z zewnątrz. Zewnętrzna powłoka kabla stanowi ochronę izolującą mechanicznie.

Działanie samoregulującego kabla grzejnego opiera się na elementarnej właściwości wszystkich zwykłych przewodów. Kiedy prąd przepływa przez dowolny przewodnik, nagrzewa się, ponieważ uwalniane jest ciepło Joule'a. W takim przypadku rezystancja przewodu wzrasta, dlatego przy stałym napięciu zasilania prąd maleje, a moc pobierana przez przewód odpowiednio maleje.

Część kabla grzejnego, która jest zamocowana w cieplejszym miejscu, ma większy opór i mniej prądu przepływa przez jego elementy, kabel mniej się nagrzewa, a miejsce, w którym jest zainstalowany, jest mniej ogrzewane. A w miejscach, w których temperatura jest niższa - w chłodniejszych miejscach odcinek kabla charakteryzuje się niższym oporem (wyższym przewodnictwem), prąd przepływa przez ten odcinek bardziej, kabel mocniej się nagrzewa i intensywniej ogrzewa to miejsce.

W rezultacie, ułożenie kabla, na przykład na gzymsie lub rurze, i włączenie go, najpierw uzyskujemy pełną moc grzewczą, a gdy się nagrzeje, energia pobierana przez kabel stopniowo maleje.

Brak automatyzacji do kontroli temperatury kabla. Kabel po prostu zmienia swoją rezystancję - w ten sposób regulowana jest moc. Działa stale, nie ma momentów całkowitego wyłączenia i włączenia. Na przykład zimą część rury kanalizacyjnej sąsiadującej z domem była wyposażona w kabel grzewczy, aby utrzymać temperaturę około + 3 ° C, aby zapobiec zamarznięciu. Kabel będzie pracował nieprzerwanie, dostosowując natężenie prądu, nie wyłączy się po osiągnięciu określonej temperatury.

Moc na metr długości kabla grzejnego może wynosić zaledwie 5-10 watów, podczas gdy najmocniejsze modele osiągają 150 watów mocy na metr.To nie jest bardzo duża moc, dzięki czemu możesz stale włączać kabel przez cały mroźny okres. Ważne jest, aby pamiętać, że zasoby materiału grzewczego są ograniczone i lepiej jest natychmiast zainstalować termostat, aby kabel nie był włączony, gdy nie jest to konieczne, to znaczy, gdy temperatura powietrza przekroczyła zero.

Zobacz także na ten temat:Jak zrobić ogrzewanie szklarni za pomocą kabla grzejnego